Zomerse bespiegelingen

De verjuridisering grijpt om zich heen en zo is er voor elke oplossing wel een probleem te vinden.
Gevolg is dat geen enkel probleem meer wordt opgelost. En laat dat nu de ‘goedwillende onwetende beroepspolitici’ in de kaart spelen. Die doen alsof ze de problemen door hebben en weten wat goed voor ons is. De oplossingen die ze aandragen leiden tot meer wetten, regeltjes, procedures en in vuile wind gehulde plannen. Maar je kunt natuurlijk niet laten merken dat je er niets meer van snapt. Nep oplossingen die voor echt doorgaan levert dat op. Net als in het sprookje de nieuwe kleren voor de keizer
Maar het maken van die regeltjes-honger zit inmiddels wel in de volkse aard.
Het schijnt dat Nederland de meeste heeft in de wereld.
Een oude wijsgeer zei eens: dat men aan de hoeveelheid wetten en regels de aard van een volk herkend. Of dat positief of negatief is op te vatten laat ik in het midden.

De negatieve gevolgen van al die ‘regelende schijnoplossingen’ zijn legio merkbaar: de stikstofwaanzin, het woningtekort en de betaalbaarheid, het elektriciteitstekort, de  asielopvangproblematiek , de verkeers- en (openbaar) vervoersproblematiek. Enzovoort, enzovoort.

Het in koor roeptoeteren dat de asielzoekers overal de schuld van zijn lijkt uiteindelijk de oplossing voor alle problemen en leidt het electoraat af van de feitelijke dagelijkse echte sores.
Dit politieke gedrag past moeiteloos in een historische verklaarbare en internationale traditie om gemakshalve vreemdelingen de schuld van alles te geven wat niet bevalt en alleen al door hun aanwezigheid onoplosbaar lijkt te zijn. Zijn er geen heksen, Joden, vreemd geachte gelovigen (katholieken, protestanten, moslims) in de buurt dan voldoen tegenwoordig asielzoekers.

Ondertussen wordt buiten beeld gehouden dat slechts zo’n 10 procent van alle migranten die naar Nederland komen asielzoekers zijn. De rest zijn grotendeels studenten en buitenlandse werknemers, die laatste groepen hebben we overigens hard nodig voor het vele handwerk.

Een gecreëerde en gekoesterde opvangcrisis is er wel en heeft er mede voor gezorgd dat de 10 procent asielzoekers konden worden opgeblazen tot de oorzaak van alle problemen. En dat gegeven wordt door in troebele water vissende politici al volks mennend van de daken geschreeuwd.
Saillant detail is dat als deze lieden regeringsverantwoordelijkheid dragen blijkt dat ze de rotzooi nog groter kunnen maken. Ze smeren hem op hun hoogtepunt ijlings en gaan vrolijk verder in hun onverantwoordelijke gedrag.

Volksmennerij zou oud als de mensheid

Het proces dat zich afspeelt is zo oud als de mensheid. Maarten ’t Hart vatte het samen in een citaat: ‘In Nederland is de domste onder ons de maatstaf voor alle dingen.’  En daar maken de roeptoeteraars dankbaar gebruik van. Niet alleen in Nederland overigens.

In de beste historische roman die ik ooit las: Alkibiades (452-403 voor Chr) van Ilja Leonard Pfeijfer, wordt de gang van zaken om -toen al- de publieke opinie te bespelen met volksmennerij uitgebreid beschreven.
De Romein Cicero (106-43 voor Chr.) kon er overigens ook wat van. En nog niet zo lang geleden toonden Mussolini en Hitler zich er meesters in.
Tja, literatuur over deze meesters van demagogie is helaas nog niet op de standaardboekenlijst van ons onderwijs verschenen. Maar dit terzijde.

Avondwandeling in De Koog herinnering aan de terror-Ohoe

Om mijn sombere gedachtestroom te dempen doet een avondwandelingetje wonderen.
Samen met Fonsie mijn hondje ben ik binnen een mum van tijd aan een van de randen van Purmerend.
Het zeer gevarieerde industriegebiedje De Koog met de open sportparken, schoolpleinen, bedrijven en bedrijfjes, groene zones is ‘s avonds een verfrissende locatie. Het gebied wordt verbeterd en nog vitaler gemaakt. Hopelijk leidt het er ook toe dat nieuwe (o.a.horeca) voorzieningen de druk op ’t Stadje vermindert. Maar dat is een wens.

Er was een tijd dat in De Koog de terror-oehoe heerste. Kenmerkend voor deze soort vogels is dat ze stil vliegen. De oehoe had de gewoonte om wandelaars en joggers geruisloos van achteren te naderen en een aai te geven. Vaak met schrammen op het hoofd tot gevolg. Goed bedoeld denk ik maar slecht uitgevoerd.

Tegenwoordig zijn het de Fatbikes die geruisloos aan komen suizen. Als zo’n Fatbiker op je af komt dan is een aai van de bike met tot gevolg blauwe plekken zo een feit. Maar ik dwaal af.

De groei van Purmerend van Dorpse stad naar een stad van ca. 100.000 is explosief verlopen en nog niet ten einde. Veel Amsterdammers hebben de cultuur van Purmerend inmiddels gekleurd en dat is uit allerlei evenementen in de stad goed te merken.
Het bestuur van Purmerend toont onverminderd visie, daadkracht en zorgt voor een goed beheerde stad. Dat is een verademing als je naar de nationale gang van zaken kijkt. Nu alleen de verjuridisering en de roeptoeterij nog buiten de deur zien te houden.
Om de woorden van Mark Rutte te parafraseren: ‘Purmerend is een gave Stad’, houden zo