De man met de bivakmuts en de honkbalknuppel beukte met al zijn kracht op de eettafel. De tafelgenoten, die tot dan toe vrolijk met elkaar in gesprek waren over allerlei politiek kwesties en roddels, keken verschrikt op.
De fractie van Leefbaar Almere wist het nog niet, maar stond op het punt beroofd te worden. Wat een feestelijke afscheid moest worden van oud-wethouder Vincent van der Velde werd een avondje om nooit te vergeten. Even dachten de fractieleden nog dat het om een 1 april grap ging, het gebeurde immers op die gedenkwaardige grappen en grollen dag.
Maar niks grap. De ene bivakmuts hield met een pistool de fractieleden in bedwang. De andere bivakmuts sloeg er met de honkbalknuppel lustig op los. Om te intimideren, aanvankelijk op het servies en het meubilair, maar de dreiging naar lichaamsdelen werd steeds heviger.
“Mobieltjes, horloges, geld,” beet de bivakmuts met honkbalknuppel de fractieleden toe. Leefbaar Almere raadslid Jannie Degenhart (foto) kon slechts met een snelle handbeweging voorkomen dat haar handen met een klap van de honkbalknuppel verbrijzeld werden. Vincent van der Velde kreeg klappen, maar gelukkig niet zo hard. Hij hield er twee blauwe plekken in zijn gezicht en een stekende hoofdpijn aan over.
De AH tas van de bivakmutsen werd gevuld met alles wat de fractieleden aan waarde maar voor de dag konden toveren. Ontredderd zat de fractie daar, met de hoofden omlaag aan de tot gruzelementen geslagen gedekte eettafel. “Ze zijn weg,” zei iemand van het personeel. Gelijktijdig stopte er een surveillancewagen van de politiewagen voor de deur. Snel werd gezegd dat de bivakmutsen richting Italiaan waren gevlucht en twee minuten later waren ze al ingerekend.
Dat de politie er zo snel bij was kwam door een hulpkok die onopgemerkt was gebleven door de bivakmutsen en snel 112 had gebeld. De leerling kok was de held van de avond, maar verder bleven fractieleden en restauranteigenaars met een geestelijk trauma zitten. Die moet slijten.
Zou dit nu een voorbeeld zijn van de concrete geweldsdreiging die ons boven het hoofd hangt bij volgende verkiezingen? Nationaal coördinator terrorismebestrijding Erik Akerboom waarschuwt ons ervoor. De polarisatie in de toon van de elkaar beconcurrerend politici neemt volgens hem een dermate omvang aan dat geweldsuitspattingen op de loer liggen. ”Hoe fantastisch zou het zijn als tijdens de wedstrijd VS-Engeland, die live wordt uitgezonden vanuit een stadion vol toeschouwers, het geluid van een explosie te horen is en honderden doden vallen, zoals Allah dat wil”. Zo luidde de boodschap van al-Qaeda op internet.
Hij doelt natuurlijk op dit soort dreigingen, maar ook op de reactie erop van diegenen die in woord en gebaar laten weten dat Nederland en de rest van de wereld in een soort godsdienstoorlog verwikkeld zijn.
Direct gaan mijn gedachten terug naar de overval in Almere. Nu was het de fractie van Leefbaar Almere, maar als ik het zo lees had het ook een andere fractie kunnen gebeuren. Leefbaar Almere fractievoorzitter Frits Huis reageerde – begrijpelijk- wel emotioneel op het gebeurde maar verder zakelijk. Maar stel eens dat het een andere fractie was geweest die werd overvallen door een paar losers met een gekleurde huid? En die daar politieke propaganda in had gezien? Wat was er dan voor een verhaal van gemaakt? Ik moet er niet aan denken.
Wat ik ook van de PvdA soms denk en over schrijf, het toont van grote maatschappelijke betrokkenheid dat ze Job Cohen aan het politieke front hebben gezet om de idioterie in de Nederlandse politiek tot normale proporties terug te brengen.
Terwijl het land gebukt gaat onder de grootste naoorlogse crisis, gaat het debat in raadzalen en Tweede Kamer over hoofddoekjes. De politieke agenda wordt verder beheerst door wat media allemaal aan incidentjes weten te ontdekken of zelf creëren (Stegeman). Ook die media zijn in een niets ontziende concurrentiestrijd verwikkeld en proberen elkaar met allerlei agressieve, emotievolle en soms ranzige nieuwsberichten af te troeven. Het ontsnappen van volk en vertegenwoordigers aan deze opgefokte dwangneuroses is volgens mij de grootste opgave voor de komende decennia.
De PvdA neemt met Job Cohen het voortouw, wie volgt?