HomeNieuwsColumnPurmerseniorenstad

Purmerseniorenstad

pensioenvreugde
Net toen de discussie over de verarming en veroudering van Purmerend op het punt van overkoken kwam was daar de ingeving. Ik geef toe het was natuurlijk weer Johan Cruijff die de eer kon opstrijken. Zijn bijna profetische uitspraak: ‘elk nadeel heeft zijn voordeel’,  geeft bijna een Bijbelse inspiratie. Voeg dat bij de inzakkende economie ten noorden van het Noordzeekanaal en de plannen tot vorming van de provincie Flutland en je ben er bijna uit.
Een vleugje Thijs Kalverboer doet de rest. Bekend is dat de heer Kalverboer het liefst Purmerend naar één groot seniorenoord ziet toegroeien.
En opeens kwamen de grijze cellen daardoor met de oplossing.
Zachtjes bracht ik het idee over het voetlicht en de rumoerige stemming verstomde.

Waarom niet Nederlandse regio’s opdelen in een jachtig en een kapitaal najagend economisch deel en één in een rustgevend maar wel verzorgend deel? Zo opperde ik.
Met andere woorden laat het economische leventje van jagen en jachten zich maar afspelen zuidelijk van het Noordzeekanaal. Geef het Noordelijk deel zijn rust en ruimte. De steppen, toendra’s zelfs de zee zijn er al. Vorm rond de weinige verstedelijkte gebieden (Purmerend, Hoorn, Alkmaar, Den Helder) senioren woonoorden.
Het voorbeeld is te zien in Amerika. Daar  zijn er steeds meer zogenaamde senioren-wijken en dorpen. De mensen die daar wonen zijn zeer tevreden. Het zijn dorpjes met allerlei voorzieningen als winkels, uitgaansmogelijkheden, restaurants, sportieve mogelijkheden enz.enz. Helaas is het niet voor alle senioren mogelijk, omdat het wel veel meer kost dan een woning in een gewone wijk. Je moet wel een beetje vermogend zijn om daar te kunnen wonen. Maar dat kan meteen als de oplossing voor de verarming worden gezien. Maar dit terzijde.

Zorgsteden met zorgflats afgewisseld met senioren laagbouw woningen. Specialiseer de ziekenhuizen vooral op de vraag van die doelgroep. Ik zie het helemaal voor me.
Het zal, hoewel minder kapitalistisch van uitstraling, een bron zijn voor vrede en welvaart, in het bijzonder voor diegenen die als werkenden in de zorg en het verzorgen hun roeping vinden. Toch ook een bron voor een fikse vleug economische ontwikkeling.
Veel van de huidige en komend generatie ouderen is redelijk tot goed financieel verzorgd. Een spaarzaam leven en het wijs opgebouwde pensioen staan daar borg voor. Bovendien is de huidige en komende generatie senioren bereid om voor een goede leefomgeving en zorg goed te betalen.
Die, ik durf het haast niet te schrijven, economische potentie hebben grote delen van Noord-Holland.
De rust, de natuur en de gerichte zorg voor renteniers boven het Noordzeekanaal trekt nu al als je goed om je heen kijkt.
De werkenden kunnen dan hun struggle voor life zuidelijk van dit kanaal uitoefenen. In de rest van Flutland dus. Uitgezonderd uiteraard de werkenden die hun goed belegde boterham kunnen verdienen in de seniorenregio’s. Maar ook dat is een keuze.

Tevreden vouwde ik de handen achter het hoofd, later de armen voor de buik. Om me heen kijken met de air van: breng daar maar eens wat tegenin. Natuurlijk waren er wel aanwezigen die tegenstribbelden. Tegenstanders die woorden als mono samenleving en bejaarden getto’s, gebruikten. Maar ik wees erop dat de huidige ouderen zeer vitaal en levenslustig door het leven gaan en totaal niet lijken op de generatie ouderen die model stonden voor suf, afgeleefd en voor oudjes die achter de geraniums wegkwijnden. Het organiseren en bezigheden bedenken zit de huidige en komende generatie ouderen in het bloed.

Tja er zou maar één politiek partij overblijven opperde er één. De AOV daar werd impliciet op gedoeld. Mijn tegenzet was natuurlijk 50Plus en natuurlijk allerlei nieuwe stromingen. Want het oude gezegde twee Nederlanders één partij, drie Nederlanders twee partijen bestaat niet voor niets. Wat let je om de naam van de Stadspartij nu vast opnieuw te veranderen, in Seniorenpartij bijvoorbeeld.
Het gesprek viel volkomen stil, hoe rumoerig het ook was begonnen.
Zoals altijd komt de vooruitgang niet van de massa maar van één bevlogen geest. Vaak nog per ongeluk de spijker op de kop slaand ook.

Column artikelen