In een continuüm van rechts naar extreem rechts zie je tegenwoordig dat bruut wordt ingehakt op links, met name de arbeiderspartij en de sociaal democratie zijn de gebeten hond. We gaan de PvdA slopen, klonk niet zo lang geleden nog op onze Koemarkt. De naïevelingen die deze kreet slaakten denken nog dat de PvdA daarbij hulp van buiten nodig heeft, maar dit terzijde.
Alles wat je niet zint noem je als gewone rechtse politicus minachtend ‘linkse hobby’s’. Dondert niet of het waar is of niet. Als je de leugen maar lang genoeg herhaalt, wordt het vanzelf een waarheid. Als extreemrechtse politicus ga je nog een stapje verder en neem je in je verkiezingsprogramma op dat op 4 mei de “slachtoffers van het (nationaal-) socialisme” worden herdacht. De komst van allochtonen in de Nederlandse samenleving wordt in die verwrongen geestestoestand ook bestempeld als de import van Islamitisch stemvee. Kortom, de suggestie wordt gewekt dat er een Islamitische overnamestrategie wordt toegepast met collaboratie van de PvdA. En dat de terugloop in onze welvaart aan de sociaaldemocratie is toe te schrijven. En wie de reacties van de reaguurders leest, ziet dat er veel volgelingen van al deze waanzin zijn.
Niet echt opvallend was het in dat klimaat dan ook dat na de aanslag in Oslo de vinger in eerste instantie werd uitgestoken naar moslimextremisten. Op radio en TV zag ik veel zogenaamde deskundigen langskomen die direct die kant op wezen. Ik zat net in gesprek met buurman die direct in woede uitbarstte en alle moslims zelf het land wel zou gaan uitschoppen. Ik maande hem tot rust en zei hem dat de waarheid wel eens anders zou kunnen zijn. Ik wantrouw nu eenmaal alles wat de zogenaamde Nederlandse deskundigen op ons loslaten en de Nederlandse media nog meer. Een gerichte aanslag op de sociaaldemocratie (wat al snel kon worden geconstateerd) komt in mijn idee eerder van geradicaliseerd rechts dan van moslimterreurzijde. Die moorden of heel gericht (in dat geval zou een rechtse partij doelwit zijn) of in het wilde weg. Buurman beschuldigde mij direct van moslimvriendje en stormde mijn huis uit. Voor mij een teken aan de wand en het voelde als een klap op mijn wang.
Ik volgde verder de deskundigen en de media van over de grens. Deze beperken zich namelijk in het algemeen meer tot feiten dan meningen geven. Zodra duidelijk werd dat de dubbele aanslag in Noorwegen niet het werk was van een moslim maar van een moslimhater, barstte in de media een fel debat los over de medeverantwoordelijkheid van extreemrechts voor dit bloedbad. Opeens zagen nu ook de extreemrechtse politici zich in dezelfde hoek gedrongen als de doorsnee politici in ‘Islamlanden’. Beiden hebben nu grote moeite hun handen schoon te blijven wassen die in de ogen van de ander besmet zijn met de haatbacteriën van terroristen.
De rechtse extremistische terrorist die de aanslag op de Noorse Arbeiderspartij pleegde, haalde zijn gedachtegoed van heinde en verre, zo schrijft Leen Vervaeke in de Volskrant. Breiviks eigen manifest leert ons veel over zijn gedachtengoed. Hij begint met een vijfhonderd pagina’s lange geschiedenisles die blijk geeft van een eenzijdig, nogal paranoïde wereldbeeld. Niet erg fris, maar vergis u niet: het is bijna een kopie van het wereldbeeld van beroemde jihadbestrijders als Robert Spencer, Pamela Geller en Bat Ye’or, die duizenden aanhangers en sympathisanten hebben, onder wie ook Geert Wilders. Onvoldoende basis dus om Breivik gek te verklaren, tenzij we dat ook met Wilders doen.
Cohen wees er dan ook fijntjes op dat de Noorse aanslagpleger Breivik zich op een vergelijkbaar gedachtegoed baseert als de PVV en dat Wilders het daarom niet bij de vaststelling kon laten dat de gruweldaden in Noorwegen zijn uitgevoerd door een idioot. De bekende strafpleiter Gerard Spong volgt hem in die redenering.
Job Cohen probeert een ”politiek slaatje te slaan” uit de aanslagen in Noorwegen, zo reageerde Geert Wilders brutaal. Hij zet daarmee de rechtse terrorist, die ook een slaatje wilde slaan, verbaal op één lijn met Cohen. Hij voegde er nog net niet aan toe dat dit slaatje slaan een linkse hobby is. Zijn achterban behoort tot het meest gefrustreerde, depressiefste en met haat ‘jegens anderen’ gevulde deel van de Nederlanders. Een verbale klap naar links en naar de islam van de grote leider gaat er in als ‘Gods woord bij een ouderling’. Tot die conclusie ben ik al een tijdje terug gekomen.
Ik constateer dat Job Cohen met zeer grote zelfbeheersing reageert op deze aanslag op de sociaaldemocratie. Geduldig als zo vaak probeert hij toch nog de PVV-ers tot nadenken te stemmen. Dat geduldig blijven zoeken naar dialoog met de tegenpartij wordt hem in eigen kring als slapjanuserij verweten. Maar Job blijft desondanks de ene na de ander wang toekeren aan Wilders c.s. Tot nu toe krijgt hij er alleen maar de ene na de andere klap op.
Na de vorige terreurdaden en dreiging, die tot de permanente beveiligingsbewaking van Geert Wilders hebben geleid, lijkt het me dat deze bewaking onverwijld moet worden gedeeld met alle toonaangevende leiders van de Nederlandse en andere arbeiderspartijen. Extreemrechtse opinieleiders hebben de rechts extremistische geest uit de fles gepraat. De moslimterroristen waren er al uit. De historie leert dat in de strijd tussen dergelijke geweldsideologieën ook gematigde mensen zoals Job Cohen het onderspit delven. Ook leert de geschiedenis dat het dan zorgzame buitenstaanders moeten zijn die met ‘gepast geweld’ de rust en orde weer herstellen. Ik ben er depressief van geworden, dat merkt u wel.
Buurman komt al weer langs en heeft zijn normale nuchtere gedachten weer op orde. Hij praat met geen woord over de kwestie, maar hij blijft welkom. Hopelijk heeft hij er in stilte wat van geleerd. Ik heb nog een wang die klappen kan opvangen.