Het burgemeestersreferendum is dood. Minister Ter Horst had als nachtzuster de familie al ingelicht dat het niet meer lang zou duren. Oud-minister Thom de Graaf had het burgemeestersreferendum vorig jaar al hersendood verklaard. De Utrechtse PvdA-ers Pans en Wolfsen hadden de volksraadpleging al dusdanig letsel toegebracht, dat herstel al bijna niet meer mogelijk leek.
Alleen een wonder kon de opstap naar de gekozen burgemeester nog redden. En dat wonder diende te geschieden in Eindhoven. Helaas besmette de PvdA het referendum ongeneeslijk door weer een blik wannabees uit de eigen voorraadkast open te trekken. Het virus, dat van alle burgemeesterskandidaten eenheidsworst maakt, maakte de Eindhovense burger nog weemoediger dan zij al was. "Waarom moeten we kiezen uit twee appels? Ik wil kiezen uit een appel en peer en een banaan. En het liefst ook nog een exotische vrucht als een papaja erbij. Dan valt er tenminste wat te kiezen."
De PvdA probeerde, met het vooruit schuiven van zoveel mogelijk van haar eigen kandidaten, een eenpartijstelsel te creëren in Nederland. Als een sociaal-democratische tsunami moest vanuit alle grote steden het PvdA-gedachtegoed verspreid worden. En dat lukte ze aardig, want we zagen helemaal geen referendumkandidaten van andere partijen. Die hadden natuurlijk alleen de kandidaten naar voren geschoven waar zij zo snel mogelijk van af wilde en die het toch niet zouden redden tegen de PvdA-ers. Het enige positieve aan het hele Eindhovense burgemeestersreferendum was dat voor heel even de aandacht niet gericht was op die geblondeerde racist die vanuit zijn beveiligde schuilplaats ‘dreigt’ een film te maken.
Volgens mij is ook helemaal niemand rouwig om het ineenstorten van het burgemeestersreferendum. Was Nederland een aantal jaren geleden nog vol lof over de komst van de gekozen burgemeester, anno 2008 vertrouwt het volk zichzelf deze rol niet meer toe. Zij vind zichzelf ‘te dom’ om een keuze te maken tussen een appel en een appel en blijft massaal thuis. Gelukkig voor onze eigen burgervader Leen Verbeek was het Eindhovense publiek niet zo onwelwillend als hun Utrechtse collega’s. Hielp Utrecht nog geen tien procent aan het kleurpotlood, in het zuiden probeerde de burger toch nog zelf te kiezen. Helaas kregen ze niet genoeg dorpsgenoten uit hun luie stoel gelift om hun stempas te gelde te maken. Alleen de blancostemmers zijn wederom als grote winnaar uit de bus gekomen. Zelfs een groep jonge D66-ers, eens zo groot voorstander van referenda en de gekozen burgemeester, riep iedereen op blanco te stemmen. Wat zijn het toch een democratische draaikonten. Grote factor zal ook het weer geweest zijn. PvdA-kiezers staan erom bekend liever thuis te blijven als het regent.
Verbeek moet nu weer met de ziel onder z’n arm terug naar dat druilerige Purmerend waar hij zo graag weg wou. Hij moet nog een jaar lang met tegenzin naar z’n werk, voordat hij eindelijk uit zijn lijden verlost wordt. Pas in 2009 kan hij z’n droom waarmaken door het ruime sop te kiezen. Maar eerst zal arme Leen de emmers viezigheid moeten incasseren die hij de komende tijd van de raad over zich heen krijgt. Een raadsvoorzitter die eigenlijk weg wil, is de Purmerendse gemeenteraad niet waardig, vinden sommige raadsleden. Ik verwacht dan ook heerlijke inhoudsloze debatten die keihard op de man gespeeld worden. Verbeek zal in een harnas moeten voorzitten om niet verwond te raken door die stekende opmerkingen van de opportunisten. Ik wens hem alvast veel sterkte met het zoeken van een nieuwe baan.