Verslagen zit neef Maarten aan mijn keukentafel een kopje koffie te drinken.
Wie de vorige column las weet wat daarvoor de reden was. Ik voorspelde een glorieus optreden van een Purmerendse wethouder in de affaire rond de komst van basisschool De Roos. Neef zette in op een pandemonium, waaruit de desbetreffend wethouder als het zwarte schaap tevoorschijn zou komen….. Dat had hij dus volkomen mis.
Wat neef ook niet begrijpt is dat ik zelfs kon aangeven welke teksten in de vergadering zouden worden gebruikt (100dagen, overmeesterd door de situatie enz.)
Neef heeft nu net als de Purmerendse wethouder het zomerreces om er nog eens goed over na te denken en zo de irrationaliteit van de politiek, vooral op gemeentelijk niveau, beter te leren begrijpen.
Als een punt geen hamerpunt is dan ben je afhankelijk van hoe een besluit al meanderend tot stand komt. Daarin je weg vinden heeft alle trekken van modern management, dat tegenwoordig wordt gedomineerd door het dienend leiderschap.
Het was managers psycholoog Abraham Maslow die al opmerkte: Het lijkt erop dat het noodzakelijk is niet bang voor fouten te zijn, erin te duiken, zijn best te doen, en te hopen genoeg te leren van zijn blunders om deze uiteindelijk te herstellen. Tja en dat was in deze affaire nu net de kern van de oplossing van de kwestie.
Gelukkig heeft neef niet met me gewed over de afloop. Hij heeft dus al geleerd dat als ik met hem wed hij zeker gaat verliezen. Het begin van meer dan middelmatig bestuurlijk verstand begint dus al te ontluiken.
Terwijl ik neef uitleg wat dienend leiderschap is komt buurman binnen. Hij was op het stadhuis en heeft daar een stuk papier gevonden met daarop uitspraken van onze commissaris van de Koning Johan Remkes over spookstatenleden. Het gaat om leden van provinciale staten die zich zelden of nooit laten zien tijdens vergaderingen. Fijntjes laat Johan Remkes weten dat deze spookstatenleden ondertussen wel een vergoeding van ruim 1100 euro per maand ontvangen.
Er blijken in Nederland overigens meer spookraadsleden en spookstatenleden te bestaan. De spoken zijn in dit geval gekozen vertegenwoordigers die vrijwel nooit aanwezig zijn tijdens vergaderingen van het gremium waarin ze door de burgers zijn gekozen. In Nederland zijn er plus-minus 30 van deze spoken. Maar dit terzijde.
In Noord Holland is Monica Nunes het bekendste spookstatenlid. Oorspronkelijk uitkomend voor de PVV, overgestapt naar Forza Haarlemmermeer.
Terwijl buurman en neef over mijn schouder meekijken google ik op haar naam. Ik vind al snel dat haar afwezigheid te wijten is aan een ernstige (kanker) ziekte.
‘Ik neem aan dat Johan Remkes met een bloemetje haar is gaan opzoeken toen hij die reden van afwezigheid ontdekte? Ze heeft een vreselijke kwaal die al het ander dat speelt volledig naar de achtergrond drukt. Empathisch gedrag van vadertje commissaris kan dan geen kwaad.’
Buurman kan in het bericht dat hij vond hierover niets vinden.
Met zijn vinger wijst buurman op een andere naam in het bericht. Ik val bijna omver. Er staat dat Arie Wim Boer ook als spookstatenlid wordt aangeduid. Boer is eveneens ex-PVV statenlid maar nu solitair. Hij is de afgelopen anderhalf jaar van de zeventien vergaderingen maar vijf keer komen opdagen.
Toen Arie-Wim door een journalist werd geconfronteerd met dit verwijt werd hij furieus. Citaat van Boer uit het gevonden persbericht: ‘Hij (Remkes) heeft totaal geen respect voor mijn privéomstandigheden. De afgelopen tijd speelden meerdere persoonlijke omstandigheden binnen mijn familie. Begin dit jaar was ik druk met campagne voeren voor de gemeenteraadsverkiezingen en nu heb ik fysieke problemen waardoor ik niet naar Haarlem kan rijden. Maar na het zomerreces ben ik er weer bij.’ Zo besluit Arie Wim Boer strijdbaar en dienstbaar zijn betoog.
‘Ook in dit geval had Johan Remkes natuurlijk wat meer gevoel kunnen laten blijken’, merkt buurman op.
‘Iedereen in Purmerend heeft de ellende van Arie Wim kunnen waarnemen. Zijn functioneren, ook hier in onze gemeenteraad heeft er danig onder geleden. Hij was er naar mijn mening in ieder geval met zijn gedachten vaak niet bij en opvallend rustig. Met zijn auto heb ik hem al maanden niet door Purmerend zien rijden of gereden zien worden. Nu weet ik waardoor dat kwam, fysieke problemen.
Sterk van Boer vind ik ook dat hij niet is opgestapt tijdens zijn ziekte of de persoonlijke andere omstandigheden. En dat hij als tegenprestatie voor de ontvangen 1100 euro alle stukken is blijven lezen.
Zo’n slappe opmerking van Remkes dat als je langdurig ziek bent je daaruit je conclusies (afreden dus) moet trekken vind ik ok weer zo’n elitaire opmerking gericht tegen een gewone volksjongen die dag en nacht bezig is met in ieder geval stukken lezen en campagnevoeren. En het bedienen van zijn smartphone zoals ik her en der zag.’
Zonder onze reactie af te wachten stapt buurman met opgeheven hoofd de tuindeur weer uit. Ons in verwarring en onzekerheid over de werkelijke lading van zijn woorden achterlatend. Ik hoor hem overigens wel gierend van de lach tegen zijn vrouw het verhaal herhalen, maar dat zegt bij buurman natuurlijk niets.