foto Stadspartij-BPP
Leden van de van de Stadspartij-Beemster Polder Partij interviewen bij toerbeurt bekende en minder bekende Purmerenders. Zomaar, over wat ze doen en wie ze zijn.
Deze keer een interview me Erol Svur, eigenaar van restaurant Kriti, aan de Neckerstraat 3.
Het interview is afgenomen door de fractieondersteuners Jan Lucke en Rob Bergfeld
Ruim 26 jaar geleden verruilde Erol het zuidoosten van Turkije voor Purmerend. Geboren als Koerdische jongen in een klein dorpje. Toen hij 13 jaar was verliet hij het dorp om Hotel Gastronomie te studeren. Vijf jaar lang leerde hij alles over gastvrijheid. Wat toen al duidelijk was: het gastheerschap zat in zijn bloed.
Op zijn 23e besloot hij zijn horizon te verbreden. Nederland trok, niet alleen vanwege de liefde (ja, zijn vriendin woonde hier), maar ook vanwege zijn fascinatie voor andere talen, mensen, én… het Nederlandse voetbal! Van Basten, Rijkaard, Gullit dat waren zijn helden. En ja, ook de Hollandse koeien maakten indruk.
Eenmaal hier wilde hij maar één ding: de taal leren. Niet één ochtendje of een avondje per week, nee fulltime. Hij vond zijn plek bij het Regio College, werkte ondertussen ‘s avonds in de horeca in: Amsterdam, Volendam en natuurlijk Purmerend. Via een uitzendbureau kwam hij terecht bij De Doele, en daar begon het écht. Van eenmalig klusje werd het een vaste baan. De feesten, de sfeer, het publiek hij voelde zich er thuis. Maar toen zijn eerste kind kwam, moest hij keuzes maken. Avonden werden lastig te combineren met het gezinsleven.
Via een bekende van de biertapwedstrijden kwam hij terecht bij Spijkerman. Ze dronken koffie, praatten over werktijden, en uiteindelijk begon hij daar aan een nieuw hoofdstuk. Zeven jaar lang werkte hij in het voormalige pand van Restaurant Spijkerman, leerde er het ondernemerschap en keek nuchter naar cijfers en kansen. Maar diep van binnen bleef die droom van een eigen zaak knagen.
En die droom? Die kwam uit.
In 2008 opende hij zijn eigen restaurant: de oude Kriti. Niet zomaar een restaurant, maar een Grieks-Turks restaurant, een bewuste keuze. “Grieken en Turken worden vaak tegenover elkaar gezet. Maar bij mij? Gaan ze samen aan tafel. Dat is mijn manier van vrede brengen.”
De weg ernaartoe was allesbehalve gemakkelijk. Een afsraak sprong af op het laatste moment, het geld raakte op, en hij stond even met lege handen. Maar waar een wil is, is een weg. Kriti werd verbouwd, uitgebreid en een succes. In een halfjaar tijd had hij zijn investering al terugverdiend.
Tot de corona kwam.
Die periode sloeg er hard in. “Als corona er niet was geweest, was ik nu rijk,” zegt hij nuchter. “En ik bén rijk door gezondheid, met mensen om me heen, in het plezier.”
Tijdelijk verhuisde hij naar restaurant De 3 Zwanen. Wat begon als een tussenstop, werd een vaste plek. En zo ontstond zelfs een lunchzaak in het oude pand van Kriti.
Naast zijn ondernemerschap is hij ook een echte doener voor de samenleving. Zijn Facebookpagina Handje Helpen is bedoeld om mensen bij elkaar te brengen. Hij organiseert bingo’s (vooral vrouwenavonden zijn vol gezelligheid), helpt gezinnen die het moeilijk hebben, en vindt het heerlijk om gewoon iets kleins voor een ander te doen: “want wat voor mij klein is, is voor een ander vaak groot.”
Maar het is niet alles rozengeur en maneschijn. Het parkeerbeleid frustreert, vergunningen zijn soms onlogisch en initiatieven lopen tegen regels aan. “Als ik zomers honderd extra zitplaatsen heb, is er geen probleem. Maar als ik ze vast wil maken, moet ik parkeerplaatsen regelen. Logica zoek je soms vergeefs.”
Trots opPurmerend
Toch blijft hij positief. Hij ziet hoe Purmerend groeit, opener wordt, groener, en aantrekkelijker. “Amsterdam is vol, de mensen komen hierheen. En wij mogen als stad daar trots op zijn.”
Wat hem écht drijft? Verbinden. Mensen bij elkaar brengen. Of dat nu via eten is, een bingo, of een simpele maaltijdactie. Hij zegt: “Ik hou van geld verdienen, maar niet van geld. Ik hou ervan om met geld iets goeds te doen.”
Hij droomt al van een Purmerendse burendag. Samen eten, samen zijn. “Eenzaamheid begint bij een buur die je al weken niet hebt gezien. Even aanbellen, een praatje maken, een bordje eten brengen. Daar begint het. Dát is rijkdom.”
En of hij een ondernemer is? Absoluut. Maar vooral is hij een mens met een missie. En die missie is helder: liefdevol leven, samen delen, en van Purmerend een stad maken waar iedereen zich thuis voelt.