Ding-dong de bel gaat. Een jongetje staat een beetje verlegen voor de deur en vraagt bedeesd of ik lege flessen heb.
Het duurt even voor ik doorheb dat het voor de Haïtianen is.
Ik heb wel lege flessen, maar die zijn statiegeldloos en moeten naar de glasbak. Om dat jongetje als een soort ‘heitje voor een karweitje’ dit te laten doen gaat me wat te ver. Opeens schiet me wat anders te binnen. Uit de schuur haal ik snel een kratje bier, waarin alle flesjes nog vol zijn ook. Een tientje handel aan gift, dat is toch mooi denk ik erbij. Het jongetje is te verbaasd om nog wat te zeggen en staat even later met een vol kratje bier voor een dichte deur. Hoe hij aan lege flessen gaat komen is zijn zaak, de jeugd is zeer creatief en vindingrijk wordt me door de media vaak verteld.
Terug in de kamer lees ik onder het genot van een glaasje wijn dat NS directeur Bert Meerstadt zijn bonus over 2009, als hij die krijgt, aan de Haïtianen schenkt. Ha, denk ik, dat inleveren van mijn prestatiebonus heb ik al voor de ramp in Haïti gedaan. Ik was hem dus voor!
De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft hun leden opgeroepen geld te doneren op Giro 555 of een bijdrage te leveren aan het wederopbouwprogramma van de VNG. Dat is opgezet in samenwerking met de vier grote gemeenten (Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht) en de Canadese zustervereniging van de VNG. Mijn eigen armlastig Purmerend zal naar ik verwacht niet achterblijven. Via de plaatselijke belastingen betaal ik zo dan ook weer mee aan een goed doel.
Op de TV is ondertussen de grote verzoenactie tussen publieke en commerciële omroepen gestart. En ook tussen totaal tegengestelde karakters zie ik een blijde verbroedering. Bos en Balkenende naast Wilders, alleen Pechtold miste ik.
Opeens ontwaarde ik ook Dirk Scheringa in het telefoonpanel. Hé, die heeft me ook nog geld gekost realiseer ik me. Dat zie ik nu dus ook als een schenking. De frustratie erover viel meteen van me af.
‘Als we iets niet moeten hebben nu dan is het wel cynisme’, zei Jan Peter Balkenende tegen Linda de Mol.
En zo is het. Wat ik zag was dan ook in één woord hartverwarmend. Ik, wij mogen weer trots zijn op onszelf.
Een warme gloed vervulde mij. Niet vreemd want wetenschappelijke onderzoekers hebben ontdekt dat het geven aan goede doelen dezelfde warme gevoelens oproept als bij verliefdheid en seks.
Natuurlijk wilde ik ook meer weten over Haïti en de droeve historie van land en volk. Ik herinnerde me dat ik er nog een boek over heb staan in de boekenkast. Het is van Graham Greene en heeft als titel The Comedians. Het is in het Engels en dat is ook de reden dat ik dit, als impulsaankoop aangeschafte, boek nog niet eerder las.
Terwijl de grote verzoentelevisie doorging las ik het boek in één ruk uit. Toen ik dat had gedaan begreep ik wat Jan Peter Balkenende bedoelde met ’dat we nu geen cynisme moeten hebben’.
Dat sloeg niet op de grote giftenactie, met opmerkelijke één-tweetjes, maar was bedoeld voor eventuele criticasters die de onderlinge verstandhouding tussen Haïtianen zouden willen hekelen. Ons premier doelde zo indirect op de manier waarop volk en leiders ver voor, maar zeer zeker ook na de aardbeving met elkaar omgaan.
Horror van de eerste orde, Lees ik bij Graham Greene. Dat komt met wat giften nu, evengoed niet goed bedenk ik achteraf!