Binnen een gezin maak je keuzes en sluit je compromissen, dat begint bij de start van een relatie en wordt met de uitbreiding door kinderen of zelfs huisdieren steeds complexer, in sommige opzichten steeds ingewikkelder en in sommige opzichten makkelijker. Binnen een familie heb je dan nog te maken met schoonfamilie, ‘de kouwe kant’ en er is ook altijd wel iemand die gezien wordt als het Zwarte Schaap.
In veel opzichten is dit ook te betrekken op de politiek. De politiek ziet er zowel landelijk als lokaal niet aantrekkelijk uit, het onderlinge geharrewar maakt op de gemiddelde Nederlander geen positieve indruk. Er wordt gesproken over ‘pluche’, zakkenvullers en eigen belang, daarmee de algemene indruk nog negatiever afbeeldend.
Ik ben nu ruim vier jaar actief in de plaatselijke politiek en heb binnen Purmerend bijna alle facetten langs zien komen. Elke partij probeert na de verkiezingen programmaonderdelen uitgevoerd te krijgen in de vier jaar die zij daarvoor hebben. De kijk die een partij heeft op een onderwerp kan lijnrecht tegenover de visie van een andere partij staan, maar door compromissen te sluiten wordt er al dan niet een meerderheid gehaald. Verloochen je jezelf als je een compromis sluit? Mij lijkt dat niet, als je vindt dat je kind de groente op moet eten is de bijgevoegde appelmoes om het weg te krijgen dan een slecht idee? Of is dit juist het Ei van Columbus, een beetje toegeven maar wel een resultaat dat in de buurt komt van je wensen.
Een partij is niet het eerste belang, het is een middel om onze eigen leefbaarheid te verbeteren. De middelen die we inzetten moeten dan ook niet ten koste gaan van dat doel. Als partijen elkaar proberen af te branden schieten zij het doel voorbij. Op de lange termijn verlies je dan alle respect.
Het beschadigen, op welke wijze dan ook, van een partij of persoon in de politiek brengt misschien op de korte termijn winst, maar op de langere termijn blijft alleen een beeld bij de publieke opinie over dat nog negatiever is geworden dan het al was en nog meer mensen zullen daardoor besluiten niet te gaan stemmen omdat het toch ‘een groot zooitje is’. Daarmee een weg kiezend die een klein deel van de bevolking (de wel stemmers) een hele grote invloed geeft op het reilen en zeilen van een gemeente, de provincie of het land. Als de tendens van steeds minder stemmers doorzet wordt de invloed van partijen steeds groter ten opzichte van wat de meerderheid van de burgers werkelijk wil. Een soort vicieuze cirkel ontstaat tussen de politieke gang van zaken en de burgermeningen die het hebben over pluche, zakkenvullers en eigen belang.
Weet wel dat, van welke partij dan ook, deze partijmensen ondertussen veel tijd en energie steken in uw stad. Raadsleden krijgen daarvoor een raadsvergoeding, commissieleden een kleine onkostenvergoeding bij aanwezigheid. Deze vergoedingen zijn in vergelijking met de tijd die er in gestoken wordt niet hoog. Achter deze mensen staan bij veel partijen nog een groep mensen die allerlei functies en taken vervullen. Deze mensen krijgen voor alle tijd en energie die zij in uw stad stoppen helemaal geen vergoeding. Het zogenaamde ‘liefdewerk oud papier’. En dat allemaal omdat men, een ieder op zijn eigen manier, het beste met uw stad voor heeft. Ik noem dit niet omdat zij zich ‘opofferen’, dat is hun eigen keuze, maar het is mij gebleken dat menig inwoner hier onbekend mee is. Deze mensen pakken hun actieve burgerplicht op.
Laten we massaal gaan stemmen op woensdag 19 maart.