Zo, Zwarte Piet en Sinterklaas zijn weer voor een jaartje terug in hun sprookjesboek. Nu verkeren we enige weken in het niemandsland tussen Zwarte Piet en de Kerstman. Het is de tijd van de luchthartige zwaarmoedige donker dagen voor Kerst. Al meanderend en mijmerend komen er dan zaken in je op die je normaliter zou passeren.
Bij één van de vele grootgrutters koopparken in onze stad, sprak een kennis mij aan en wees op de drukte voor en in alle zaken. Ook wij stonden er met ons karretje. ‘Tja, waar zo’n bedreiging van boeren om ons een hongerwinter te bezorgen toe kan leiden’, reageerde ik. ‘Sinds de tweede wereldoorlog zit hamsteren in ons bloed. Eén Russische straaljager in ons luchtruim en de ‘winkels’ lopen vol, zei een oom van mij altijd. Mijn tante becommentarieerde dat dan altijd met dat hij vroeger in plaats van winkels ‘kerken’ zei. Dat had hij echter veranderd na het zoveelste kerkelijke schandaal.’
Ja, het zijn vreemde tijden, in het jaar dat het verbod op Mein Kampf is opgeheven worden Sjors en Sjimmie en sommige delen van Pipi Langkous en Kuifje verboden. De boekjes uit de bouquet reeks die mijn vrouw verslind staan sinds het uitbreken van de Me Too crisis op de zwarte lijst. Boekverbrandingen zijn in aantocht als de hedendaagse moraal inquisitie de macht zou kunnen grijpen denk ik vaak. Over wit kunnen we het nog wel hebben, maar het gebruik van het woord zwart of nog erger black is bij voorbaat al verdacht zelfs al heb je het over een zebra pad.
Voor de zekerheid heb ik de ‘verboden’ boeken van mijn vrouw en mezelf maar even laten onderduiken, net als in de vervlogen tijden van de vervolging van de duivelse boeken. Hedendaags verkeerd taalgebruik kan ik verstoppen achter leeftijd en het consequent niet gebruiken van sociale media waardoor een achterstand in wat tegenwoordig juist en onjuist is snel wordt geaccepteerd van een ouder wordend mens. Tot mijn genoegen neem ik wel een samenleving waar die zich steeds devianter gedraagt en in sociologisch en antropologisch opzicht een merkwaardige periode doormaakt. Ik observeer alles en iedereen met veel interesse zoals u merkt.
Echt zorgen maak ik mij wel om de verwaarlozing door de Staat van ons aller welzijn. Het terugtrekken als verzorgingsstaat levert een ongekende regeldrift en juridisering van zaken op. Goedkoper werd het allemaal niet, wel onduidelijker en moeilijker. Met name veroorzaakt door politici van alle gevestigde traditionele partijen die als ware populisten op alle smeekbeden steeds meer woorden dan daden produceren. Het is een ware plaag geworden en bijt nu zichzelf aan alle kanten in de staart. Om maar wat te noemen: Pfas, stikstofdioxine, CO2, aardgas, biomassa etc. Wel weer kassa voor juristen, adviseurs en aanverwanten.
De dienstensector is onder uiteenlopende regeringen of ze nu christelijk, liberaal of socialistisch getint waren in de afgelopen decennia uitgekleed. Woningbouw, zorginstellingen, nutsbedrijven, openbaar vervoerbedrijven, onderwijs, etc. zijn na verzelfstandiging of privatisering, jarenlange verwaarlozing en winstbejag in groot gevaar. Dagelijks zijn er wel geluiden te horen die roepen om verlossing uit deze boze werkelijkheid. Terugploegen zal op den duur onvermijdelijk blijken. Mark my words om het met Churchill te zeggen.
Te vrezen valt dat de cisis op de genoemde terreinen zich eerst nog verder zal moeten verdiepen willen onvermijdelijke onorthodoxe maatregelen een kans krijgen. Zolang er wel genoeg politie op de been wordt gehouden om supporters van voetbalwedstrijden in het gareel te houden en het bestrijden van criminaliteit door de politie wordt stilgelegd vanwege personeelsgebrek, is de ernst van de situatie nog niet echt doorgedrongen. De renovatie naar een formule 1 racebaan in een natuurgebied in duinen is als en zaak van nationaal belang onvermijdelijk, dat natuurlijk weer wel.
De eerste burgemeester die een festival verbiedt omdat het drugsgebruik over de uitvalswegen klotst is gesignaleerd. Hopelijk volgen er nog velen dit keerpunt.
Wat gebeurt er toch allemaal plotseling in ons kleine landje aan de Noordzee?
Er is ook goed nieuws. De zee zal ons land de komende eeuwen niet verzwelgen. Het gevecht tegen het water zit in ons collectieve geheugen gegrift; het maakt ons tegelijkertijd angstig en eensgezind.
Dat wij snel zullen onderlopen zoals allerlei onheilsprofeten ons willen laten geloven is gelukkig wetenschappelijk gezien niet aan de orde.
De zeespiegelstijging zal eind van deze eeuw maximaal 19 cm bedragen. Onze ingenieurs hebben al eerder laten zien dat ze voor zo’n stijging hun hand niet omdraaien. In het boek Spiegelzee van Salomon Kroonenberg lees ik voorts dat aan de kust een aanmerkelijk hoeveelheid sediment wordt aangevoerd, die mede de stand van de zeespiegel bepaalt. Door bezinking van sedimenten is de uitbreiding van onze kustlijn vooralsnog groter dan het effect van een stijgende zeespiegel. Bovendien zijn er ook nog aardplaten in het geding waardoor Schotland en Scandinavië zullen stijgen en met name Brexitland, het gebied rond Londen het meest, zal dalen.
Laten we het zwaarmoedige niemandsland maar snel voorbij laten gaan: was het maar vast weer Kerst