Geurt

vertrouwen
Een oude kennis zocht mij op. Het gaat te ver om hem een vriend te noemen, maar een sympathieke kennis is het zeker. Samen hebben we nog eens een boekje geschreven, waarvan er toch een kleine 1.000 een lezer hebben gevonden. Geurt is historicus en huisfilosoof bij een zeer groot nutsbedrijf dat onder andere een vestiging in Amsterdam heeft. In zijn werk staat hij medewerkers bij die iets bijzonders doen of gaan doen en enig leerwerk of onderhoudswerk in het vooraf nadenken over de klus moeten krijgen. Ook tijdens zo’n klus doen zich zaken voor die de hedendaagse projectmedewerker of manager uit de moderne managementleerboekjes of van ervaren collega’s niet meer kan leren en dus als schier onoplosbaar nieuw probleem overkomen. Ga je bijvoorbeeld nog wel als bedrijfsontwikkelingswerker naar Egypte, Indonesië, Nigeria enzovoort. Al die agressiviteit, onzekerheden en vreemde ziektes daar geven reden tot extra geestelijke zorg.

Het wiel van verstand en nadenken moet dan ook veelvuldig opnieuw worden uitgevonden, weet Geurt. De uitspraak ‘als er dan maar weer een wiel uitkomt’, is één van de vele wijsheden van hem die ik wel eens in mijn columns opneem. Geurt zweeft in zijn gedachten tussen verleden, heden en toekomst en tussen emotionaliteit, realiteit en rationaliteit.

Nu net in de zomertijd met de economische oorlog met Rusland, de situatie in Gaza, MH17 zat hij er zelf een beetje doorheen. Praten over de Krim, niet de Krim op texel maar de echte, maakt bij hem een woordenstroom los. Daar vochten Koningen, Keizers en een Sultan ca 1860 een onderling conflict uit. 
Tijdens een rondleiding die ik voor hem verzorgde in het bedrijf dat ik momenteel adviseer en succesvol help overleven, barstte zijn twijfel ineens open. Daar waar hij altijd door anderen als een wijze rots in de branding wordt gezien, bleek hij ineens ook breekbaar. Geurt ziet in zijn visie steeds meer de chaotische situatie van voor de Tweede Wereldoorlog vormen aannemen in de tegenwoordige tijd.  Hij is zelf van kort na deze oorlog. Dat benauwt hem.

joopdenuyl‘Meander’, zo begon hij. ‘Wie vertrouw jij nu nog als baken in onze samenleving?’ Omdat Geurt van een grapje houdt, zei ik: ‘Louis van Gaal, die praat in feiten en levert resultaten. Cruijffie bijvoobeeld heb ik al, sinds hij als speler voor 30 zilverlingen van Ajax naar Barcelona verkaste, niet meer vertrouwd.’ Zuchtend liet Geurt weten het serieus te menen. Zijn laatste vertrouweling was Joop den Uyl, wie ken them nog? Zijn voorlaatste Winston Churchill, maar dit terzijde. Joop den Uyl bereikte weinig, maar meende wat hij deed en uitte die hartstocht en dat zag en merkte je. Alles wat daarna kwam aan sociaal-democratische leiders bleek vaak achteraf inferieur vergeleken bij Ome Joop. Hij somde een hele rij leiders na Den Uyl op, ook namen van andere hedendaagse leiders en ik kon alleen maar ‘ja’ knikken. Alleen bij Angela Merkel heeft hij twijfel, maar Geurt houdt van sterke vrouwen die er niet op los kakelen. Dus hij beseft dat zijn voorlopig positieve oordeel over haar gekleurd is.

Hij liet weten dat hij zichzelf steeds meer een sukkel begint te vinden. Hij kijkt richting pensioen en kan niet de blits maken met een kapitaal salaris al werkt hij bij een voormalig overheidsbedrijf, hij heeft geen exorbitante dienstauto die hij in zijn pensioen kan meenemen laat staan een vette bonus. Hoewel heel veel mensen hem kennen vreest hij dat ze meer in termen van profiteren dan van waarderen over hem denken en spreken. Zijn privéleven is vrij sober, ook al ontzegt hij zich de genoegen des levens niet. Op z’n tijd een echt goede sigaar uit de Dominicaanse Republiek en een exotische biersoort uit de één of andere abdij, daar geniet hij van. Een goed boek of film daar kun je hem blij of wakker mee maken. Maar zijn werkzame leven wordt gedomineerd door verantwoordelijkheidsbesef, respect voor een ambt of vak en collega’s. En die grondhouding handhaven, daar heeft hij steeds meer moeite mee.

Onder het genot later van een goed glas en een diner, betaald door het nutsbedrijf, kreeg ik Geurt weer de goede kant op. Heel logisch eigenlijk liet ik hem weten dat ik hem vertrouw en hij mij, want anders had hij nooit zijn hart uitgestort. Geurt is een liefhebber van de boeken van Gerard Reve. Ik ben meer een liefhebber van W.F. Hermans. Toevallig kreeg ik kortgeleden zijn boek: Omringd door gevaarlijke gekken,  in handen. ‘Een aanrader Geurt’, en nog eens goedkoop en duurzaam via Boekwinkeltjes.nl aan te schaffen ook. ’

 

 

 

 

 

 

 

 

Column artikelen