‘Eindelijk breken we door Meander’, zo komt buurman enthousiast binnenstormen.
‘Onze partij is lokaal van B merk naar A merk gepromoveerd.’
Even is hij rustig om te vervolgen ‘denk overigens dat we wel het besef moeten hebben dat je sneller van plaats 8 naar plaats 1 komt dan plaats 1 weet vast te houden of uit te bouwen. Wat jou?’
Ik frons de wenkbrauwen. ‘Nu buurman in de eerste plaats hebben we, jij en ik dus, er niet veel aan gedaan. Ja af en toe zo’n stukje op de website en een stil adviesje aan een van de kandidaten-lijstrekkers. Uiteraard ook in onze omgeving duidelijk maken dat er lokaal maar één partij is die onze stem waard is. Veel mensen volgen nu eenmaal graag een voorbeeldfiguur in hun naaste of verre omgeving. Maar dat is het dan ook.’
‘Maar pas op’, zo ga ik verder, ‘het politieke tij kan zomaar veranderen. Toegegeven de afgelopen vier jaar heeft de Stadspartij veel tijd en energie gestoken in het contact met de bewoners van Purmerend. Het is te hopen dat de andere partijen daar lering uit hebben getrokken en het goede voorbeeld gaan volgen, daar hebben we allemaal baat bij.
Ontegenzeggelijk is het ook waar dat de landelijke partijen er zo’n onbetrouwbare bestuurlijke puinhoop van maken dat alle campagne van hen voor hun lokalen averechts hebben gewerkt.
Zo was het opvallend dat in de laatste weken er zogenaamde debatten waren die hoofdzakelijk de landelijk politieke leiders tegen elkaar liet aanpraten. Een soort mediaoffensief, waardoor je ook precies ziet wiens brood men eet diens media hen dient. Als adviseur werd ik nog wel eens aangeklampt door zo’n partij in de trant van: wat moet ik zeggen, wat leeft er onder het volk?
Mijn advies was steevast, niets zeggen vanuit de Haagse bevroren toren, laat het aan de lokale politici. En dan toch niet luisteren en toch die nietszeggende gezichten voor de televisie, pronkzucht en elitaire machtslust, dat verdooft het verstand.
Er was één partij die leek het door te hebben en zich vanuit het Haagse hoofdkantoor stil hield. Na de verkiezingen maakte de geblondeerde leider van die partij het ‘gelukkig’ weer bont als vanouds. De leider van deze actuele post Provo-partij wist precies waar hij weer een taboe, gevat in kromme en domme krantenkoptermen aan de man kon brengen.
Onder vrienden vraag ik nu dan ook: meer of minder PVV? Minder, minder, minder hoor ik dan. Oké dat regelen ze zelf, is dan mijn antwoord. Maar ik dwaal af buurman.’
Buurman zit met smartphone en aantekenboekje in de hand al lang weer wat anders te doen. Hij vraagt of ik nog wat nodig heb uit Duitsland want aankomend weekend is er weer een transport van goedkopere artikelen van over de grens naar hier.
Wijn en dierenvoedsel is vaste bestelling daarnaast wat gerichte houdbare voedingswaren. Ook heb ik nog wat spullen voor een verbetering in huis nodig en ook die kan buurman tegen gemiddeld 20% goedkoper regelen.
‘Zeg Meander zie jij er wat in als de Stadspartij als landelijk partij mee gaat doen?
Betere informatie, meer zeggenschap voor de gewone man in de straat een open en eerlijk verhaal en vooral integere en goed ogende politici, die heeft de Stadspartij toch zat? Kun jij misschien een soort Chief Whip spelen voor die partij, ik verdenk je er toch van dat je dat af en toe al doet.’
Ik vraag buurman of ik hem goed begrijp. Een Chief Whip (foto) is een uit Engeland overgewaaide figuur die er voor zorgt dat (op lokaal niveau) de fractie in de pas loopt met het collegebeleid, die dreigende conflicten tijdig herkent en zo mogelijk beheersbaar- liever nog onschadelijk- maakt en zorgt dat allen bij de partij direct betrokkenen min of meer gelukkig blijven.
Buurman heeft duidelijk House of Cards van de BBC uit de 90-er jaren van de vorige eeuw voor ogen, zo vermoed ik.
Nee die rol zie ik mezelf niet spelen.
Helaas is er ook al zo’n landelijke lokale partij in Nederland: Nederland Lokaal is de naam. Voordat je het weet zijn alle lokale partijen op landelijk niveau terug te vinden. De partijen met de oude wegslijtende ideologieën zijn dan definitief weggeveegd. Nieuwe partijen met nieuw religieus aandoend gedachtegoed, symboliek en rituelen en vooral overtuigd van het eigen gelijk komen er dan voor in de plaats.
‘Nee buurman laat de Stadspartij maar lokaal en dichtbij blijven. Goed en overzichtelijk, een partij waarvan je de leidend figuren gewoon op straat kunt aanspreken. Bovenal het gaat over onderwerpen die de menselijke maat hebben. Vaak in een soort achtertuin spelen. Een beetje nadenken en de meeste mensen hebben er verstand van net als van voetbal en het weer. Laat het nieuwe A merk nu eerst maar het kunstje van een college formeren vertonen dat lijkt me al klus genoeg.’