Een prachtig weekend. Lekker klungelen in de tuin, snoeien en bladruimen daar is het nu de tijd voor. Mijn huis staat aan de rand van het uilengebied in Purmerend. De buren zij op pad dus het is natuurlijk stil om me heen.
Fonsie mijn hond scharrelt wat rond in de tuin. Plotseling zit hij naast me. De oplettende lezer snapt al wie er is verschenen: Oehoeboeroe, de wereldberoemde uil uit Purmerend. Een oud dorpje aan De Where dat op de vleugels van de grote wijze uil ook plotseling de bekendheid geniet die het inmiddels tot stad uitgegroeide gebied verdient.
“Meander, ik kom afscheid nemen ik ga er vandoor. Het wordt me te link. De jacht op mij is geopend en je weet als een klapval en schietnet niet lukken zal het tot steeds doldriestere vangstmethoden leiden. En om nu de rest van de tijd ondergedoken te moeten zitten lijkt me helendal wel zo tamelijk geen pretje. Purmerend hoeft ondertussen buitengemeen niet te vrezen uilenloos te zijn. Er vliegen hier namelijk inmiddels nu ook twee andere Oehoes rond, een jong vrouwtje en mannetje heb ik gemerkt.
Ik heb er niets aan want ze ouwe-oehoeroehen onder mekaar wat af. In een taaltje waar ik geen kaas van kan maken. Bovendien zijn het gedomesticeerde exemplaren wat je uit hun leren enkelbandjes kunt afleiden. Dat het dragen van leren riempjes onder ons Oehoes mode zou zijn is een fabeltje.
Net als de halsbandparkieten die hier krijsend rondvliegen zijn het wel zo duidelijk losgelaten dieren.
Nu om een lang verhaal kort te maken, ze landen nog wel eens op een mens omdat ze dat zo gewend zijn. Maar tja, niet elk mens draagt een jagershoedje of een valkeniershandschoen, dus het geeft overlast. En van die overlast krijg ik dan weer de schuld.
Als ze mij niet te pakken krijgen en dat gaat inderdaad niet lukken, dan tonen ze straks één van deze tamme watjes en zeggen dat de klus is geklaard. Let op mijn woorden!
Dat er nu ook al vragen in de Purmerendse raad worden gesteld over dat kreupelbosje bij de snelweg snap ik ook niet. Er nestelen daar geen kraaiachtigen en uilen zo wordt geklaagd. Nee dat is nogal logisch er wonen toch ook geen mensen uit vrije wil in een bouwval of op zo’n unheimische plek.
Dat sommige warhoofden dat kreupelhout het Piet Beuse bos durven noemen. Of deze voormalige bevlogen PvdA wethouder van Purmerend en burgemeester van Oostzaan geen betere plek in Purmerend naar zich vernoemd had mogen zien. Piet Beuse brug in plaats van Melkwegbrug zou ik in mijn actiejaren hebben geoehoet.
Ik heb een zwak voor de PvdA dat zul je wel begrijpen. Het is de enige partij die ooit door een verstandige Uyl is geleid, maar dat behoort tot een ver, ver verleden, maar dit terzijde.
Het zullen wel geen vrienden van onze echte sociaal democratische broeders zijn die deze naamminachting de mensen leveren.
Ik heb het hier wel weer gezien en ga weer naar Groningen. Daar duikt ook plotseling een oude bekende van mij op. Er is niet in het minst en in het bijzonder daar een wolf gesignaleerd. Net als ik ook verkerend op een bedrijfsterrein. Bedrijventerreinen dat zijn pas de nieuwe leefgebieden voor uilen en wolven dat blijkt! Voor de rust en de ruimte en bovenal lekkere hapjes moet je daar zijn, dat is ook ons groot wild wel duidelijk.
Nu Meander ik heb inmiddels de goede uilenbril en ook een reserve, dus daarvoor hoef ik hier niet te blijven.
Het ga jou en mij goed, adieu Meander!
Majestueus klapwiekend steeg Oehoeboeroe op en zette koers naar het noord-oosten. Fonsie blafte ten afscheid. Misschien zien we elkaar volgend jaar weer gevederde vriend.