Een inspiratieochtend , georganiseerd door de Gemeente Purmerend werd gehouden in P3 op donderdag 26 september 2019. Het thema van deze ochtend was: Van verblijf in een instelling naar ambulante zorg en wonen in de regio Waterland. De ochtend werd geopend door mw. Aldith Hunkar, die van buiten was aangetrokken om deze bijeenkomst te leiden.
Nadat de bijeenkomst was geopend ving het gesprek aan met wethouder Thijs Kroese over hoe de Gemeente denkt om te gaan met verwarde personen die de aansluiting aan de maatschappij dreigen mis te lopen.
De wethouder was van mening dat deze mensen sneller hulp moest worden geboden en dat het hebben van een vaste woonplek, zoals een sociale woning, een belangrijk uitgangspunt daarbij moest zijn. Hij vond ook dat deze woning dicht bij de mensen hoorde te staan, zodat de mensen het gevoel krijgen er weer bij te horen.
Hierna werd een video getoond, waarin drie personen lieten zien hoe hun leven eruit zag, voordat zij hulp kregen van instanties die hen hielpen om opnieuw in de maatschappij te kunnen meedoen.
Bijzonder vonden Maria en ik de ontwikkeling van Marian die na de resocialisatie nu zelf sociale hulp aan lotgenoten begint te verlenen. Interessant is dat Marian na de hulp, die zij heeft ontvangen om terug te keren in de maatschappij, nu zelf een heel belangrijke ‘brugfunctie’ begint te vervullen.
De wethouder stelde vast, dat iedereen misschien uit gevoel van schaamte, zichzelf probeert te helpen. Maar dat wij vanuit onze (Purmerendse) gemeenschap moeten blijven proberen om bij deze mensen dit gevoel van schaamte te doorbreken.
Erik Dannenberg
Hierna volgende een boeiend betoog van Erik Dannenberg, sinds 2017 voorzitter van de organisatie DIVOSA. Dit betoog was duidelijk gebaseerd op het motief, waarmee hij in 2017 tot voorzitter van DIVOSA werd gekozen. Dit motief luid als volgt, begin citaat:
Ik help graag mee om het sociaal domein opnieuw uit te vinden op basis van andere sturingsprincipes dan het ‘verzekeringsdenken’ van de afgelopen decennia. Ik ben enthousiast verkondiger van het organiseren van ondersteuning en zorg via het integratie- en inclusiemodel (waar mogelijk en verantwoord). Iedereen hoort erbij, iedereen doet er toe, iedereen kan meedoen.
Vanuit zijn betoog maakte hij duidelijk, dat het ‘verzekeringsdenken’, dat na de Tweede Wereldoorlog bij de opeenvolgende regeringen is ontstaan bij de ontwikkeling van de hierop volgende sociale wetten, een ongelukkige sociale ontwikkeling is geweest. Omdat hierdoor in onze maatschappij de verantwoordelijkheid voor elkaar grotendeels verloren is gegaan. Hij verwees hierbij o.a. ook naar het rapport van de commissie Beschermd Wonen.
Volgens dhr. Dannenberg moeten we voor de toekomst in Nederland van het doelgroepen model naar een geografisch model -van een focus op beperking naar een participatie model-van medezeggenschap meer naar zeggenschap. Aan de hand van enkele grafische modellen maakte hij duidelijk dat je in de toekomst meer van het Exclusie-model naar Integratie en Inclusie moet. Mensen uit hun hokjes halen en opnieuw deel laten worden van de maatschappij. Zijn betoog leverde nagenoeg geen discussie of vragen op.
Talkshow als discussieplatform
Hierna was er een zogenaamde talkshow, waarbij vertegenwoordigers van de intramurale zorg (waaronder een vertegenwoordiger van Intermaris) met vertegenwoordigers van de extramurale zorg met elkaar in gesprek gingen. Hierbij kwam naar voren dat voorzieningen, die nodig blijken te zijn voor een goede extramurale zorg botsen met de hokjesgeest en de daarbij horende budgetten, die de overheid aan de voorzieningen voor de intramurale zorg heeft gehecht. De conclusie van deze gesprekken is eigenlijk, dat intra- en extramurale zorg moeten blijven proberen naar elkaar toe te blijven werken, zodat ook de rijksoverheid op een gegeven moment begint in te zien, dat we van het hokjesgeest denken af moeten. Ook waren de aanwezige experts van mening dat het naar de toekomst toe heel anders moet. Maar de verwachting was toch ook wel, dat het nog een hele tijd zou kunnen duren voordat de rijksoverheid overstag zou gaan.
Het laatste gedeelte van deze ochtend bestond uit een psychiatrisch cabaret gebracht door Marjolein van Kooten, die op een duidelijke manier bepaalde (soms pijnlijke situaties) wist te vertolken. Compliment hoor.
foto Stadspartij