Campagnes als ‘Handen af van onze hulpverleners’ bereiken de doelgroep zelden tot nooit en zijn daarom zinloos. Volgens socioloog Frits Spangenberg is het daarom weggegooid geld.
Spangenberg, oprichter van onderzoeks- en strategieontwikkelingsbureau Motivaction, reageerde in Binnenlands Bestuur van op de tegenvallende resultaten van de ‘Handen af van onze hulpverleners’ campagne, waarmee Sire het geweld tegen hulpverleners rond de jaarwisseling probeerde in te dammen. ‘Ik zag in de Volkskrant en het NRC op oudejaarsdag paginagrote advertenties met een foto van een tot ambulance omgebouwde Hummer, waaronder de tekst: ‘hoever moet het komen?’ Hoeveel mensen van het slag dat hulpverleners attaqueert denk je dat die advertentie zien? Niet één.’
Spangenbergs belangrijkste punt is dat ‘hufters’ in een volstrekt verschillende wereld leven. Campagnes als ‘Handen af van onze hulpverleners’ doen een moreel appel op een type mens dat zich daar helemaal niet door voelt aangesproken. Een overheid die een campagne wil voeren moet heel goed weten op welk segment ze mikt. En daar gaat het volgens Spangenberg mis. ‘Mensen die de Volkskrant of het NRC lezen, vinden het scherpen van de geest belangrijk. Dat zijn niet de mensen die hulpverleners attaqueren. Paginagrote advertenties in die kranten zijn dus louter zelfbevestiging.’
Als het aan Spangenberg (foto) ligt, kunnen niet alleen campagnes tegen hufterig gedrag, maar alle overheidscampagnes die gedrag willen beïnvloeden per direct worden beëindigd. ‘Het is een industrie geworden, die zichzelf in stand houdt. Het betekent werkgelegenheid voor wat reclamebureaus, maar daar is ook alles mee gezegd. Heb je ooit iemand horen zeggen: ‘Goh, ik wilde een heleboel vuurwerk kopen, maar ik lees nu net in de krant dat vuurwerk best gevaarlijk is. Dat wist ik nog niet. Nu koop ik maar geen vuurwerk.’ Het is echt weggegooid geld. Ik ben het heel erg eens met minister Schippers, die de gezondheidscampagnes heeft stopgezet. Teveel eten, teveel roken, te weinig bewegen, is slecht voor je. Dat weet echt ie-der-een.’
Bron: Adformatie