HomeNieuwsColumnSteden en dorpen

Steden en dorpen

salome
De vakanite is over en de oude thema’s beheersen ons leven. 
De discussie over de komst van een basisschool voor bijzonder onderwijs woekert nog steeds voort bij ons in Purmerend. Hoe zou dat zijn als het een school met de Bijbel betrof in plaats van een Islamitische School? In ieder geval haalt het bij een aantal mensen het slechtste en of het wonderlijkste gedrag  boven. Soms door samenlevingshaat tegen de ander ingegeven, soms door kromme electorale driften gevoed. Dat is natuurlijk niet puur Purmerends.
Hoewel? Cosimo de’ Medici maakte zijn culturele reis naar Nederland in 1667. Hij vond dat er in  Purmerend maar een stelletje boerenkinkels en onbeschaafde figuren woonden. Dit in tegenstelling tot de mensen in  steden als Amsterdam, Zaandam, Alkmaar, Medemblik, Enkhuizen en Hoorn. Maar ik besef dat het nu geen 17e eeuw meer is.

Dat nu precies in Huizen ook  plotseling Jihadisten opduiken  die een groot  gevaar voor de samenleving opleveren, waardoor de ouders onverbiddelijk dienden te worden gearresteerd, de paspoorten van enige gezinnen incluis kleuters voor onbepaalde tijd worden ingenomen,  is opmerkelijk. Zouden in willekeurige steden als Den Haag, Rotterdam, Enschede en Amsterdam dan niets in Jihadisten verband gebeuren?
Parmantig zag ik onze voormalige waarnemend burgemeester Fons Hertog in zijn rol van burgemeester van Huizen  verklaren dat er: ‘onrust is ontstaan in Huizen. De koffers stonden al in de gang, zo snel wilden ze afreizen’.

De zes kinderen in de leeftijd van 8 maanden tot 9 jaar zijn voorlopig ondergebracht bij pleeggezinnen. De ouders zijn voorlopig voor drie maanden uit de ouderlijke macht ontzet.
Inmiddels is na enige dagen de acute dreiging over en zijn op één na de ouders weer vrij. De vraag is nu: wat verder met de kinderen?

Veel Huizenaren vinden het maar paniek om niets. Sommige Huizenaren zijn werkelijk in paniek en zien de onthoofdingen in hun geest al in hun straat plaatvinden.
Die onthoofdingen schokken ons, waarbij we overigens niet uit het oog moeten verliezen dat het ook in onze nog niet zo lang voorbije cultuur een afschrikwekkende en wraakgerichte functie had. Er werden zelfs speciale schilderijen over gemaakt, die men aan de muur hing. Die nu nog als meesterwerken in musea worden bewonderd.  Een veelvoorkomend thema was de onthoofding van Johannes de Doper door Salomé (foto) en ook dat van Judith die Holofernes onthoofd brrrrrrrr… Vrouwen in actie ook nog! Maar ik dwaal hopeloos af.

Het verschil tussen beleving in de willekeurige steden en dorpen zoals Huizen en het platteland is ook niet nieuw. Dit jaar is het Torrentius jaar.
Johannes Torrentius (1589 – 1644) was een flamboyante schilder, vrijdenker, vrouwenliefhebber, vermogend, een beetje mysticus. Hij had veel invloedrijke vrienden en kennissen waaronder Frederik Hendrik en bewonderaars zoals Karel I koning van Engeland.
Naast zijn veelzijdigheid in het maatschappelijk leven kon hij ook heel bijzonder schilderen. Wat hij maakte leek namelijk erg veel op hoe een foto er uitziet. Hoe hij dat deed is nu nog een raadsel.

In Amsterdam kon hij zijn gang gaan, daar werden en worden andersdenkenden als welkome aanvulling op het culturele leven gezien. Zo lang het maar geen geweld veroorzaakt, als dat wel gebeurt grepen en grijpen de stadsbestuurders met harde hand in.

Anders was het toen Torrentius met zijn manier van doen naar Haarlem verhuisde. Owee, daar heerste een kleinburgerlijke geest bij stadsbestuurders. Binnen de kortste keren zat Torrentius in het gevang waar hij afschuwelijk werd gemarteld om maar te bekennen dat zijn gedrag door de duivel werd ingegeven. De verlichte stadhouder Frederik Henderik en Karel I redden hem door persoonlijk in te grijpen van een levenslange gevangenisstraf in kommervolle omstandigheden. Torrentius verhuisde naar Engelend om hofschilder te worden.

Hieraan moest ik denken toen ik het verhaal over de afschuwelijke Jihadisten dreiging in Huizen hoorde. Is dit nu het verschil tussen beleving van gevaar tussen steden en dorpen?
Gelijktijdig besef ik dat wij niet meer in de 17e eeuw leven.

Column artikelen