Optoppen van flats die in de eerste helft van jaren ’70 van de vorige eeuw zijn gebouwd. Plotseling is een grote meerderheid van de gemeenteraad daar voor te porren. Zo zie je maar weer eens dat mensen slecht de eigen sociale evolutie uit jaren van leefbaarheidsstreven geestelijk kunnen verwerken. Net nu de leefbaarheid van die oude wijken, zeg maar gerust volkswijken, alle aandacht begonnen te krijgen en mooi bouw en laagbouw het winnen van gestapelde probleemhoogbouw, wil de gemeenteraad van Purmerend de klok terugdraaien.
Alsof er een zomertijd en wintertijd is in de realisatie van leefbare wijken en buurten zo lijkt het wel. De ouderenpartij in Purmerend heeft namelijk een voorstel gedaan tot optoppen en noemt flatgebouwen in Wheermolen (Vrouwezandstraat) en Overwhere (Hooft Haselaarstraat) als flats waar één of twee bouwlagen bovenop zouden kunnen worden gezet. In een reactie laat het college van B&W weten dat dezelfde gemeente in het bestemmingsplan Overwhere dit al mogelijk heeft gemaakt.
Woningcorporatie Wherestad heeft al eerder laten weten de flats in de Merwedestraat (Overwhere) op het oog te hebben om op te toppen. Dat is de ouderenpartij kennelijk ontgaan. In die buurt worden de messen tegen deze plannen al geslepen als ze in bespreking zouden komen, maar dit terzijde. Datzelfde geldt voor het aanpassen van het bestemmingsplan om dit mogelijk te maken. In tegenstelling tot wat het college van B&W beweert is dit dus niet gebeurd, maar geen raadslid die deze onjuistheid aan de kaak heeft gesteld.
In de begrotingsraadsvergadering werd op een gegeven moment ook gesteld, en voor waar aangenomen, dat de raad een voorstel van ex-GroenLinksraadslid Chris Zandvoort heeft aangenomen om dat optoppen te gaan doen. Trots sloegen de GroenLinksers zich op de borst toen ze merkten dat ook deze onjuistheid door de meerderheid van de huidige raad als een opperste deugd en waarheid werd aangemerkt. De waarheid is echter dat Chris Zandvoort het onderwerp wel op de politieke agenda zette maar dat er nimmer een besluit over is genomen anders dan dat er over gepraat zal gaan worden.
Ik weet toevallig uit betrouwbare bron dat de bewoners van de Merwedestraat het begin van een bespreking erover scherp in de gaten houden om hun gal over zo’n dom idee te kunnen spugen. Jarenlange juridische procederen, planschade-eisen, misschien zelfs wel een nieuwe lokale partij als eigen satelliet van de Stadspartij, alles zal van stal worden gehaald. Als de gemeente ooit de voor- en nadelen van een dergelijk idee zelf op een rijtje zal gaan zetten dan komt men er wel achter welke onleefbare toestanden je aanricht met optoppen in onze volksbuurten uit de vorige eeuw. Althans, dat hopen de bewoners in stilte in die bedreigde buurten. Zo niet en wint de politieke domheid het van gezond verstand, dan dreigt er een volksopstand, let op mijn woorden.
Ondertussen zag ik dat, met de stemmen van de Stadspartij tegen, de raad toch het idee van optoppen (nu nog) positief en met volstrekt onvoldoende kennis van feiten en zaken naar verdere behandeling in de woonvisie doorverwees. Ja, het is één van de weinige goede ideeën om te bezuinigen van de regering om onze organen met politieke vertegenwoordigers met een derde van de vertegenwoordigers te verminderen.
Steeds meer Nederlanders zijn slecht te spreken over de bezuinigingen en de crisissfeer waarin die politici hen laten zuchten. Steeds nadrukkelijker manifesteert de crisis en de bezuinigingen zich. In Italië is daardoor een regelrechte Robin Hoodachtige actie zich als een olievlek over het land aan het uitsmeren. Parlementsleden en senatoren soms zelfs al politici op lokaal niveau worden speciale prijzen in rekening gebracht voor consumpties, diensten en andere leveranties. Een kopje koffie kost een politicus zo het tienvoudige van wat u en ik zouden moeten betalen. Het zelfde geldt voor andere versnaperingen, verbouwingen en luxe artikelen, noem maar op.
Een actie die mij bijzonder aanspreekt, al was het maar omdat ik iets dergelijks doe met mijn tarieven voor het leveren van adviesdiensten. Mijn uurtarief schommelt tussen de 100 en de 350 euro. Ondanks of juist door de crisis en het volstrekte gebrek aan eigen oorspronkelijke ideeën, plannen en uitvoerend vermogen zijn overheidsorganen steeds meer interim managers aan het binnenhalen.
Ik verdien er dan ook grif geld mee en neemt u van mij aan de overheidsorganen nog steeds over veel geld blijken te beschikken. Gelukkig maar, denk ik vaak in stilte. De crisissfeer maakt veel zaken mogelijk. Er wordt onorthodox orde op zaken gesteld, lastige mensen geloosd, bedrijfsonderdelen die in China goedkoper zijn hier gesloten en de kunst- en cultuurwereld wordt gesaneerd. Het kapitaal ontdoet zich van allerlei onnodige ballast. En ik help ze daarbij en vul mijn portemonnee. Met één verschil, ik maak onderscheid tussen goed en kwaad. Wie mij inhuurt voor kwade zaken betaalt een kwade uurprijs, minstens 350 euro per uur. Wie iets goeds wil betaalt de bodemprijs.
Nu nog wachten op de idealistische projectontwikkelaar die alle huizen optopt die in de naaste omgeving van onze lokale politici staan. Die ben ik bereid het vriendenprijsje van 50 euro per uur in rekening te brengen.
Juist daar optoppen voor een prikkie, dat lijkt me heel idealistisch.