HomeNieuwsColumnOhoebruno’s slotakkoord over de klimaatperikelen. Nou tabé dan!

Ohoebruno’s slotakkoord over de klimaatperikelen. Nou tabé dan!

Een op veler verzoek herhaald en geactualiseerd verhaal. Nu de afsluitende aflevering

Nou tabé  dan
tekening WAT
“Zo beste Meander dat was wel zo tamelijk en uitgebreid een hele uitzoekerij met dat klimaatgedoe”.
Zo leidt Ohoebruno zijn apotheose in over de uitzoekerij over de hedendaagse klimaatperikelen. Aanleiding was zijn verbazing en het gevaar dat hij waarnam bij zijn tocht van zijn ballingsoord in Roemenië naar Purmerend. In Roemenië kreeg hij de ruimte om met proefverlof te gaan.
Net terug van zijn afsluitende bezoek aan Louise Wielewaal begint hij aan zijn exposé over hetgeen hij meemaakte.

“Ik zag onderweg van Roemenië naar Purmerend dat het landschap veranderd is, zwaar gehavend ook. In Duitsland begon het, overal van die molens met gevaarlijke slaande wieken en zwarte spiegelvelden op de grond. Half afgebroken dorpen en ontboste gebieden, diep uitgegraven kuilen en reusachtige graafmachines in het land. In Nederland een soortgelijk beeld, zonder al dat gegraaf overigens. Wel vertonen de bossen een door de mens veroorzaakte kaalslag. En je trof in voormalige rustgebieden ook hier die wieken en zonnespiegels. Zelfs luisterrijke plassen worden niet gespaard van zwarte spiegels.

Salomon Corvus over oorzaken dalen en stijgen CO2 gehalte door de eeuwen heen
Ik consulteerde de raaf Salomon Corvus. Die zette de situatie historisch en geologisch op een rijtje.
Alles op aarde wordt beheerst door veranderingen in de natuur. Dat was al zo voor de mens bestond. De opwarming van de aarde is niet nieuw, in de prehistorie was het 10 graden warmer. Het CO2 gehalte in de atmosfeer – de voornaamste veroorzaker van opwarming – daalde het werd kouder de polen ontstonden. De zeespiegel daalde hierdoor. Later bij een toenemende CO2 smolten de polen weer. De zeespiegel steeg. Zonder toedoen van de mens schommelde de temperatuur door de eeuwen heen dus al flink.
Salomon noemde allerlei oorzaken: de baan van de aarde om de zon, activiteiten van de zon, bosbranden, vulkaanuitbarstingen, meteorietinslagen.
Sedert de industriële revolutie van 19e eeuw stijgt de CO2 waarde weer merkbaar en wordt het warmer. Gemiddeld voor de hele aarde met 1 graad, in Nederland met 1,9 graad Celsius.
Dat de opwarming thans mede door de mens wordt veroorzaakt via CO2 uitstoot valt niet te ontkennen. De door schuldgevoelens bevangen mens wringt zich nu in allerlei bochten om wat aan die opwarming te doen, hoofdzakelijk met middeltjes om de uitstoot van CO2 te beperken. De verbranding van fossiele grondstoffen wordt als de grootste boosdoener  gezien. Er wordt veel geld in gestoken, het resultaat is minimaal. De commotie maximaal.
Aan het slot concludeerde Salomon Corvus dat het uiteindelijk wel goed zal komen. De mens heeft met vallen en opstaan grotere problemen overwonnen.
Nelis Meles over geëxperimenteer om CO2 te verlagen
Nelis Meles de das wees op allerlei ‘vernuftige’ experimenten waarmee de mens de CO2 uitstoot en dus de opwarming van de aarde probeert te verminderen. En het falen daarbij. Want net toen de mens op weg was een brug te slaan tussen vervuiling, broeikaseffect  en energieopwekking ging het mis. Duitsland stopte met kerncentrales uit overdreven angst voor ongelukken naar aanleiding van enkele incidenten elders. Politieke belangen wonnen het daar van wetenschappelijke logica. Nederland deed daardoor een pas op de plaats met kernenergie. Politici die er zelf juist wel een heilig geloof in hebben, durven het door angsthazen bestookte electoraat niet meer de juiste weg te wijzen.

Dus zullen zon en wind nu de oplossing moeten bieden. Echter als het donker, bewolkt of windstil is leveren zon en wind nagenoeg niets, hoeveel molens en zonnepanelen je ook hebt. De Duitsers zijn daardoor thans genoodzaakt om voor een kwart van de energiehuishouding bruinkool in hun centrales te stoken. Daar graven ze die dorpen en bossen voor af. De Duitsers gebruiken nu nog meer kolen en vooral het nog viezere bruinkool in hun energiecentrales.

Frankrijk bleef voor zijn (goedkope) energieopwekking in hoofdzaak afhankelijk van de kerncentrales, die daar overigens nog nooit tot volkse onrust of angstgevoelens hebben geleid. Dat geldt ook voor de miljoenen toeristen die het land met vakantievreugde bezoeken.
Aardgas en kernenergie zijn uitstekende oplossingen, in de tussentijd op zoek naar nieuwe vormen van slimme energieopwekking. Maar dit terzijde.
Nederland is succesvol met aardgas sinds de invoering ervan. Het CO2 gehalte en de luchtvervuiling is er merkbaar door verlaagd. Nederland gooit het schone aardgas  nu weg en buurlanden België en Duitsland rapen het als het wondermiddel op. Het kan verkeren.
Jammer, in Nederland is het gebruik van aardgas om politieke redenen verknoopt met veiligheid van de provincie Groningen. Andere oplossing voor de Groningse problemen worden daarmee handig afgewimpeld en buiten beeld gehouden. Een bizarre gang van zaken, maar realiteit.
Er wordt nu vol ingezet op zon, wind, en het ouderwets verbranden van steenkool en hout. Niet voor het eerst krijgt de politieke mores, al dan niet vermengd met religie, een voorsprong op wetenschap.
Marcel Meeuw over aanpassen
Marcel Meeuw ging in op de effectiviteit van de huidige experimentele Nederlandse energievoorziening. Windmolens zijn vogel- en vleermuis moordenaars en op zee maakt de bouw ervan het voor bruinvissen en ander zeewezens onleefbaar. Windmolens leveren bovendien wat energie betreft ten opzichte van gas en steenkool weinig energie en de afgedankte wieken worden op den duur net als zonnepanelen een milieuprobleem. De techniek van windmolens is welhaast uitontwikkeld.
Zonnepanelen doen het qua energieopbrengst beter dan windenergie, maar nog steeds slechter dan gas en steenkool. Zonnepanelen worden op den duur als uiterst giftig chemische afval een milieuprobleem.
De Tsjechische wetenschapper Vaclav Smil becijferde dat de benodigde ruimte voor windmolens en zonnepanelen er op land niet is. Dat wordt dus verder polderen – de zee op – om voldoende land te creëren.
De beschikbaarheid van wind- en zonne-energie is afhankelijk van zon en wind en dus veranderlijk. Doelmatige opslag van deze vorm van energie is nog niet uitgevonden. Dus dat wordt bijstoken met ‘ouderwetse’ fossiele grondstoffen om aan de niet aflatende vraag naar energie te voldoend.
Marcel hekelde het aanpassingsvermogen van de huidige mens en wees op de bijzondere wijze waarop meeuwen zich daarin manifesteren. Hij hoopte dat het op termijn nog goed zal komen. In ieder geval zal de wal het schip wel gaan keren was zijn uitgesproken mening.
Louise Wielewaal over biomassa
Mijn laatste ontmoeting was met Louise Wielewaal. Een gedenkwaardige ontmoeting doordat de problematiek plotseling een specifiek Purmerends accent kreeg.
Als brandstof in energiecentrales kan ook biomassa worden gebruikt. Biomassa kan in beginsel van alles zijn. Bijvoorbeeld kadavers, huisafval, landbouwafval en hout.
De kaalslag in de bossen die je signaleerde bleek te maken te hebben met het stoken van hout in energiecentrales.
Onder invloed van het klimaatbeleid, gestimuleerd met forse subsidies, gaat het fout nu er veel hout voor energieopwekking wordt gebruikt. Wel dan niet speciaal gekweekt op plantages.
Hout is zowat de milieuonvriendelijkste en slechtste ‘fossiele’ grondstof die er bestaat om te verbranden. Het geeft bij verbranding een zeer hoge CO2 en de fijnstof uitstoot en de energieopbrengst is veel slechter dan het koolstofarme en schone aardgas. Daarnaast is het ook vele malen slechter, wat CO2 en luchtvervuiling betreft, dan steenkool en aardolie. Bovendien zijn levende planten en bomen uitstekende CO2 ‘vreters’. In plaats van kappen of het acceptabeler klinkende snoeien juist meer bomen planten zou dan ook de boodschap moeten zijn. Bizar is de bijmenging van houtige biomassa bij steenkool om de energiecentrales milieuvriendelijker te laten lijken.
Toen Louise Wielwaal hoorde dat er in Purmerend warmte wordt opgewekt in een houtgestookte biomassacentrale en wordt getransporteerd in een heetwater infrastructuur, ging ze helemaal los. Ze werd razend om zoveel domheid
Terzijde beste Meander en ter geruststelling de nadelen van hout gestookte biomassa worden inmiddels door iedereen erkend. Regering en andere overheidsinstanties zitten er nu dan ook lelijk door met hun handen in het haar. Het komt dus binnenkort vanzelf wel goed, wat van overheidszijde ook wordt beweerd.’
Oehoebruno rondt af en neemt afscheid

De uil schraapt zijn keel en vervolgt: “wel Meander je hebt wel zo tamelijk bepaaldelijk en nauwkeurig een bijgekleurde samenvatting gekregen van wat ik allemaal heb uitgevist. Ik hou het verder wel voor gezien. Mijn proefverlof zit erop en ik ga terug naar Roemenië.
Het is me ondertussen wel duidelijk dat hoe hoger de levensstandaard van een volk des te groter de klimaatperikelen. Van dat verschijnsel hebben we in Roemenië helemaal geen last.
Mijn grote vriend daar – oppasser Wladislaus Dragwla – zal blij zijn mij weer te zien.
Ik kom over een paar jaar wel weer eens kijken.

Jullie stevenen als ik het goed begrijp af op een muizen- en rattenplaag. Nu, ik en mijn uilenvriendjes komen jullie dan graag helpen om er verlost van te worden. Eén ding moet ik jullie wel nageven de lucht is hier sinds eeuwen niet zo schoon geweest. Van luchtvervuiling is nog weinig te merken. Het meeste vuil zit verstopt in jullie hoofden en daaruit voortspruitende regeltjes. En je weet regeltjes zijn verzonnen door en voor mensen die niet zelf kunnen denken en/of beslissen. Dat leidt als vanzelf tot een crisis en dan komen de echte heldere geesten vanzelf boven drijven. Het komt dus wel een keer goed wil ik maar zeggen.
Doe vooral mijnheer Mario de groeten, hij is altijd welkom in Roemenië. Nou tabé dan, tot over zo’n zes jaartjes.”

Na eerst nog even snel een muisje uit mijn tuin te hebben verschalkt, sloeg Ohoebruno zijn vleugels uit en vloog statig de lucht in. Na nog een rondje boven mijn huis zette hij koers naar het zuid-oosten.

Column artikelen