“Zeg Meander wat ben je stil de laatste tijd. Zit je soms in een horen, zien en zwijgen periode. Heeft het advieswerk of je politieke hobbyisme even te veel realiteitswaarde? Ben je bang dat de werkelijkheid teveel zal doorklinken in je verhaaltjes? En dat je daarmee de harmonie verstoort die er in deze stad heerst?
Wel iedereen in Purmerend kan toch zien en beleven dat de stad leeft en bruist, dus wat kun je daar nu verkeerd over zeggen? Familie, vrienden, buren en bekenden vinden dat de stad een echte stedelijke allure begint te krijgen. Tja, dat je de coalitiepartijen er mee complimenteert en de sinds kort met een partij uitgebreide oppositie daardoor als onderdeel van het decorum positioneert, dat is toch niet verkeerd?
Ik weet dat je in stilte een bewonderaar bent van Domela Nieuwenhuis. Die had als lijfspreuk: ‘lof heeft meer mensen bedorven dan kritiek.’ Een overigens typische Calvinistische uitspraak van deze vader van het socialisme in Nederland. Die naar gelang de jaren vorderde veranderde van christendominee in geweldloze anarchist. Maar dit terzijde.
Van mij mag je de Stadspartij best complimenteren, de coalitiegenoten daarbij niet vergetend, dat ze goed werk verrichten in Purmerend.”
Zo komt buurman met het nodige kabaal de tuin in. Hij hoopt natuurlijk dat ik door de willekeur van zijn suggestieve vragen en feitjes geprikkeld raak en daardoor het achterste van mijn tong zal laten zien. Nu ligt daar niet veel op onthulling te wachten maar dat hoeft buurman niet te weten. Bovendien zou de mededeling dat ik niets te zeggen bij hem toch ongeloofwaardig overkomen. Hij vindt sowieso dat ik teveel een waas van geheimzinnigheid uitstraal. En wat doet een mens in zo’n geval. Hij grijpt -hoewel vroeg dit jaar- naar de Zwarte Piet discussie.
“Heb je die Van Muiswinkel onlangs gehoord een gezien buurman? Die ziet plotseling het licht en zal niet langer de zwart geschminkte kindervriend zijn. Op het toneel maakt het hem niet uit in welk typetje hij de sterke en zwakke plekken van een bevolkingsgroep te kijk stelt. Maar in het ‘echt’ (let op de aanhalingstekens) is hij diep geraakt.
Hij is tegen, en vindt de zwarte kindervriend thans een racistische karikatuur. Eentje die hij tegen een vorstelijke beloning vijftien jaar lang gestalte heeft gegeven, en dit naar jij en ik mogen aannemen niet met een pistool tegen de slaap deed, maar goed. Mensen mogen van gedachte veranderen, het kan best dat je na aanhoudende protesten uiteindelijk tot het inzicht komt dat jouw typetje een naargeestig racistisch product is.
Een groep bekende Nederlanders sloot zich, alsof het was geregisseerd, bij zijn nieuwe inzicht aan. BN-ers die elkaar in wisselend gezelschap en in velerlei samenstelling op de treurbuis het balletje toespelen maakt de zaak niet minder interessant.
Toen de genuanceerde godsdiensdocent Ruben van Koningsveld daarop een kritische opmerking maakte en wees op het de-bal-kaatsen effect dat Van Muiswinkel en zijn claqueurs oproepen, was de boot bij Van Muiswinkel aan. De cabaretier vindt dat er nogal een verschil zit tussen de argumenten de voorstanders en de tegenstanders. En in een links of rechts aandoende tirade, je weet het bij hem nooit, vloog hij uit de bocht.
“Nou Ruben, als jij het verschil niet wil zien tussen ons betoog en dat van ‘hun’, ben je denk ik een domme kankerlul.”
Dat er dus volgens Van Muiswinkel dus ook slimme kankerlullen zouden zijn is een feitje dat niet onopgemerkt mag blijven. Misschien iets voor een volgend typetje?
Dat Van Muiswinkel vervolgens vanuit de verdediging in zijn eigen straattaal liet weten slechts met zijn gescheld een rechts typetje te hebben willen uitbeelden, liet zien dat de artiest ook in de ware wereld een natuurlijk typetje speelt. Dat overkwam Jules Croiset ook eens, maar dat is een verhaal voor misschien een ander keertje.
De cabaretier Van Muiswinkel walgt van het taalgebruik van rechtse mensen in de Zwarte Pieten-discussie. “Er wordt heftig gediscussieerd, maar al het harde, heftige, nare scheldwerk komt allemaal van rechts. Dat kan ik echt in alle eerlijkheid zeggen. Ik heb op Twitter 94.000 volgers en die snappen de ironie van mijn optreden allemaal.”
Buitengewoon interessant, maar verder volledig onbelangrijk voor mensen die het rechtse type Van Muiswinkel lang zo leuk niet vinden als zijn persiflage op Anton Geesink (foto).
Op naar 5 december buurman!”