Het wordt een druk weekje. En dan heb ik het niet over het volksfeest op 30 april in Nederland. Nee, die dag is namelijk uitstekend geschikt om inkopen te doen in Duitsland. Nederlanders zijn dan van de snelweg af en feest aan het vieren in steden en dorpen en vrije jongens zoals mijn vrienden en ik zoeven dan over de snelwegen even naar Duitsland en terug.
Meander heeft in zijn column, naar ik aanneem, al eens geklikt dat ik aan het hoofd sta van een soort smokkelgroepje. Wij noemen het zelf de: Burger Inkoop Organisatie (BIO). Op bestelling slepen wij goedkopere zaken uit Duitsland naar Nederland. Over het algemeen zijn het burgers die uitgewerkt zijn of geen werk meer hebben en zin hebben in een verzetje die zich hiervoor inzetten.
België hebben we ooit overwogen als inkoopland maar de prijsverschillen zijn daar te klein en de wegen van en naar hopeloos.
Het vervoer begon met gewone auto’s, spullen in de kofferbak en hup terug naar Nederland. En dan maar lachen om het gemak waarmee je al snel een fors bedrag, tientallen tot honderden euro’s, bespaart.
Het begon ook uit balorigheid over de snel stijgende prijzen van levensmiddelen in Nederland. Prijsstijgingen vaak aangestoken door de Nederlandse regering. Denk aan de recent BTW verhoging en aan de extra heffingen op tabak en alcoholische dranken.
Inmiddels hebben of lenen of huren we bestelwagens, soms verlengde bestelwagens afhankelijk van wat we moeten hebben, vaak kleinere, slimme en snelle bestelbusjes. Regelmatig is er een enkeling die meerijdt en in Duitsland een auto koopt, die hij vervolgens volstopt met goederen. In Nederland terug verkoopt hij vervolgens ook de auto door.
De favoriete inkoopsteden zijn: Meppen, soms Cloppenburg maar vaker Gronau.
De verkopers in Duitsland waarderen ons inmiddels als trouwe consumenteninkopers en geven ons vaak nog eens extra kortingen die wel tot 20 á 30 procent kunnen oplopen.
Voor komende dinsdag staan er nog al wat witgoed en elektronica artikelen op onze bestellijst. Van wasmachine tot laptops tot complete thuisbioscopen. Maar ook van sigaretten, dranken en huisdierenvoeders. Ook ben ik benieuwd wie op basis van mijn advies een hypotheek in Duitsland heeft afgesproken. Dat levert mij immers provisie op.
Het valt ons de laatste weken wel op dat des te dichter je bij Duitsland komt des te kaler het landschap wat tankstations en winkels betreft wordt. Uit enige literatuurstudie blijkt dat hoe dichter men bij de grens woont de Duitse zaken de Nederlandse tankstationhouders en winkeliers volledig uit de markt prijzen en tot faillissement drijven. De getroffen ondernemers worden ontzettend in de steek gelaten door de Nederlandse overheid, althans zo is in de kranten te lezen.
Meander probeert wel eens een beroep te doen op mijn morele geweten. Belastingontwijken dat doe je toch niet! Maar sinds ik hem ervan heb overtuigd dat de BIO geen enkele wet overtreedt en illustere voorbeeldfiguren heeft legt hij zich er morrend bij neer. Ergens klopt het niet zegt hij dan altijd, dat wel. Gelukkig laat hij zich graag een doosje wijn van mij toestoppen, zo’n fatsoensrakker is het nu ook weer niet.
De voorbeelden dat het kan, mag en vooral door kapitaalkrachtigen op advies van gerenommeerde adviesbureaus wordt toegepast zijn er legio.
We hebben net de Cyprus constructie aan het licht zien komen. Russen zouden er met hun weggezette geld vooral de dupe van zijn geworden, maar ik geef u op een briefje dat er ook veel rijken uit het westen zijn die schade hebben geleden.
Zelfs mediatycoon Derk Sauer, ooit redacteur van de VVDM krant Twintig en lang afgeschilderd als Maoïst, vertelde in zijn column in Het Parool en voor de TV hoe hij zijn Russische firma’s een tijd lang van de Cyprus constructie gebruik liet maken. Ooit werkte ik met Derk samen en ben toen groot respect voor hem gaan koesteren. Zo brutaal en doortastend als hij zie je ze niet vaak meer. Van revolutionair tot kapitalist. Ik wou dat ik het zo gemaakt had. Maar dit terzijde, zo zou Meander geschreven hebben.
Grote Nederlandse multinationals maken massaal gebruik van brievenbusfirma’s in buitenlandse belastingparadijzen. Ze hebben in totaal 237 dochterbedrijven gevestigd in één van de negen belastingvrije landen. Shell (koninklijk) en ABN Amro (staatsbedrijf) hebben de meeste postbusfirma’s.
Nog niet zo lang gelden bereikte ons het bericht dat prinses Christina via een brievenbusconstructie op Guernsy belasting in Nederland ontwijkt. Nergens heb ik nog gelezen dat aan die constructie inmiddels een einde is gemaakt. Sterker nog CDA politici lieten al eens weten dat de prinses niets kwalijk te nemen is.
Kort geleden moest Staatssecretaris Frans Weekers van Financiën prinses Margriet en haar echtgenoot Pieter van Vollenhoven verdedigen. Hij stelde dat als leden van het Koninklijk Huis constructies hanteren om belasting te ontwijken, dat een ‘private afweging’ is. Tegen belastingontduiking wordt streng opgetreden, maar zolang iets niet wettelijk verboden is, mag er gebruik van gemaakt worden. Hij reageerde op een bericht dat prinses Margriet en haar echtgenoot Pieter van Vollenhoven al jaren een fiscale constructie gebruiken om de erfbelasting voor hun kinderen en kleinkinderen omlaag te brengen. Dat gebeurt door een groot deel van hun vermogen in een stichting onder te brengen.
Belastingontwijken is dus een door de regering en als het ware een koninklijk goedgekeurde handeling!
30 april maakt ons ritje naar onze oosterburen daarom echt tot een Oranjefeest. Zeker bij het afrekenen van goederen en waren terug in ons koninkrijk. We zingen dan ook een speciaal feestlied dat we tijdens een sanitaire stop in Twente opdukkelden.