Een verplicht nummer was natuurlijk het afkijken op de TV van het afscheid van de oude gemeenteraad. Een praatje een bloemetje en een Purmerends Plateel bord, overigens een erg leuk en origineel cadeau, vulden de avond. En zoals zo vaak zat het vuurwerk na de pauze. Stadspartij voorman Ernst Ankersmit was aan de beurt om in de bloemetjes gezet te worden.
Burgmeester Bijl had nog een extra cadeau voor Ankersmit (foto) achter de hand. Raadsleden die 12 jaar of langer op het ‘pluche’ hebben gezeten krijgen automatisch een Koninklijke onderscheiding. Wel de laagste die je maar kan bedenken, maar Lid in de Orde van Oranje-Nassau is er toch echt eentje.
Burgemeester Bijl probeerde het begrip ‘automatisme’ uit het verkrijgen van deze lidorde weg te praten, maar dat bleekt toch onvoldoende voor Ankersmit.
Tot verbazing van velen weigerde Ankersmit de lidorde. Gewoon omdat hij gedaan had wat hij vond dat hij moest doen en dat zoiets niet automatisch beloond moet worden. Tot nog meer verbazing van velen weigerde ook nummer twee van de laureaten, Thea de Hilster (PvdA) haar lidorde.
Ze kon zich helemaal vinden in de woorden van Ankersmit en sloot zich daarbij volgaarne aan.
Na het in en uitpakken van de lintjes voor Ankersmit en De Hilster, namen Chris Zandvoort (GroenLinks) en Wim Ouburg (VVD) de versierselen wel in ontvangst. Jammer natuurlijk maar daarmee brachten ze de traditie wel weer in rustiger vaarwater. Stel je voor dat weigeren van lintjes een gewoonte zou worden?
Het kan haast niet anders dan dat Ankersmit en De Hilster niet van tevoren gepolst waren of ze het lintje wel zouden accepteren. Eigenlijk weet ik dat wel zeker als ik het toespraakje van Ankersmit waarin hij zijn weigering verklaarde nog eens voor de geest haal. Hij deed dat overigens keurig en respectvol.
Persoonlijk heb ik bij mijn voormalige werkgever ook eens voor een dergelijke gebeurtenis gestaan. Slechts door tijdig mijn echtgenote te raadplegen kwam het toen niet eens tot een aanvraag bij de Koningin via de Kanselarij der Nederlandse Onderscheidingen. Zo kan het dus ook. Niemand pijnlijk getroffen en niemand in verlegenheid gebracht.
Saillant detail is dat een Koninklijke Onderscheiding in wezen geen cadeautje is. Net zo min is het een recht. Niemand kan zichzelf voordragen, omdat alleen anderen je ‘verdiensten’ kunnen beoordelen. Daarom kan een onderscheiding ook nooit bij de rechter worden afgedwongen.
Maar nu komt het, een lintje niet in ontvangst nemen is nog geen weigering.
Je weigert de versierselen wel, maar je wordt niet uit het koninklijk besluit geschrapt. Dat kan alleen door een request om ontheffing aan de koningin te sturen. Of je zorgt dat je meer dan drie jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf krijgt opgelegd.
Ankersmit en De Hilster zijn dus, als ze het niet op de één of andere manier ‘met een geweldje’ nog eens extra gaan regelen, administratief en in historisch perspectief gezien gewoon Lid in de Orde van Oranje-Nassau geworden.
Mijn welgemeende proficiat gaat dan ook toch naar hen uit.
In de dagen daarna kwam Jan de Bouvrie in het nieuws, Hij heeft even vastgezeten en is ondervraagd inzake een grote fraudezaak. Hij ging volgens zijn vrouw naar de kunstbeurs TEFAF maar zat ondertussen in verhoor bij de FIOD. Zo’n auto heb ik ook gehad hoor ik de lezer denken.
Zo lang hij niet is veroordeeld is hij verdachte, maar ik moet toegeven hij heeft de schijn van schuld wel erg tegen.
Nu heeft Jan de Bouvrie vorig jaar ook een ridderorde gekregen. Grootverdieners krijgen direct een zwaardere wegende blijk van waardering dan een eenvoudig raadslid. Jan de Bouvrie werd namelijk Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Nu hoop ik toch maar dat Jan de Bouvrie straks niet toch schuldig blijkt te zijn in de fraudezaak en vanwege een drie jaar onvoorwaardelijk gevangenisstraf zijn Koninklijke versierselen kwijtraakt.