Het doel van passend onderwijs is dat leerlingen met een specifieke leerbehoefte onderwijs krijgen dat bij hen past. Daardoor moeten zo uiteindelijk minder kinderen langdurig thuiszitten en minder kinderen naar het speciaal onderwijs gaan. Het geld voor extra ondersteuning komt nu niet meer via de leerling (het rugzakje) maar via de school. Recente cijfers over de effecten van passend onderwijs zijn er nog niet. De laatste schatting is dat er 8000 kinderen thuiszitten, maar die cijfers dateren van vóór de invoering van het nieuwe beleid. Niemand weet of er nu minder kinderen thuiszitten.
Ik maak me af en toe best boos om de uitspraken en publicaties die ik voorbij zie komen over het passend onderwijs. Volgens kinderombudsman Dullaert zijn er oude regels en wetten die maatwerk in de klas belemmeren, zoals de leerplicht die voor alle kinderen geldt of de beperking op thuisonderwijs. Bovendien denken scholen nog te vaak aan hun financiële belang en niet aan het kind, stelt hij. Ouders worden daarnaast nog slecht geïnformeerd.
Waar het wel goed gaat, komt dat volgens de Kinderombudsman vooral door lef en inzet van bevlogen betrokkenen. “Scholen moeten dus de echte omslag naar passend onderwijs nog maken”, aldus Dullaert. Staatssecretaris Dekker laat ondertussen weten dat leerkrachten koudwatervrees hebben m.b.t. tot Passend onderwijs. O, jee denk ik dan, beste man weet je wel waar je het over hebt?
Een beeld uit de praktijk.
Waar worden leerkrachten mee geconfronteerd:
- Leerkrachten hebben doorgaans geen scholing gehad hoe om te gaan met Passend onderwijs. En moeten het dus gewoon maar effe erbij doen.
- Waar het Passend onderwijs slaagt, want ook dat gebeurt gelukkig, komt dit louter door de bevlogenheid van de leerkrachten.
- 50% van de medewerkers in het BSO en 60% van die in het VSO vinden het Passend onderwijs (nog) geen verbetering.
- In elke klas zitten gemiddeld 5 leerlingen die extra zorg nodig hebben. En de klassen zijn niet kleiner geworden.De leerkrachten vinden doorgaans dat ze onvoldoende aandacht kunnen geven aan de kinderen die dat nodig hebben.
Deze feiten spreken mijn inziens voor zich.Leerkrachten willen graag, maar worden doordat de klassen vaak te groot zijn, en de problematiek van de leerlingen te groot is, met de rug tegen de muur gedrukt. Doordat ze met een ontevreden gevoel lopen, omdat ze het idee hebben de kinderen te kort te doen, raken ze in hun ijver eerder ‘opgebrand’.
Waar het wel goed gaat, komt dat volgens de Kinderombudsman vooral door lef en inzet van bevlogen betrokkenen. “Scholen moeten dus de echte omslag naar passend onderwijs nog maken”, aldus Dullaert.
Ik had gehoopt dat Het Passend onderwijs een win-win situatie zou opleveren. Helaas is dit nog niet (overal) zo. En leerkrachten zijn bevlogen mensen, die geven niet zo snel op. Maar of het ooit goed komt? Ik durf het niet te voorspellen.
Wordt vervolgd…………………!