HomeNieuwsColumnRonde lijnen

Ronde lijnen

melkwegbrug
Een kunstwerk nadert zijn voltooiing. Het kunstwerk is een samenstelsel van ronde lijnen, hoogte en laagte. Het nodigt uit om er interactief van te genieten. Zelfs een sportief element ontbreekt er niet aan. Het is typisch zo’n voorbeeld van toegepaste kunst. Veel mensen zegt zo’n begrip niets. Maar als u een gewoon gebruiksvoorwerp in handen hebt, bedenk dan dat iemand de vorm hiervoor heeft bedacht. De functionaliteit komt meestal van een creatieve technicus. Maar om er iets van te maken dat ook het oog beroert komt een kunstenaar om de hoek kijken. Zo krijgt ook een koffiemolen allure, maar dit terzijde.

Dit kunstwerk zal nog menige tong los maken. Gebruikers zullen vechten op het vlakke deel om elke centimeter ruimte. Zo zal het object zowel van de ene als de andeer kant benut worden. Er zijn politici die geen stil moment onbenut laten om te wijzen op de dure kosten van dit object. Maar als geld een rol speelde bij echte kunst dan genoten we nu niet van al die mooie, oude gebouwen zoals kathedralen. Gelukkig bestond er toen nog geen democratisch krachtenspel, denk ik wel eens stiekem.

Het hoge deel van het object zal voor toeristen en sportievelingen een lust zijn. In de winter kan het als glijbaan dienen. Tenzij wethouder Helm in zijn geactualiseerde strooiplan dit object sneeuw- en ijsvrij gaat houden. Maar dat actualiseren van strooiroutes heeft zijn prijs en geld heeft Purmerend niet, dus ik duim (niet alleen voor daar) voor functionele gladheid. Er zijn ook mensen die er zelfs een soort symboliek in zien. Het vertoont een duidelijk op- en neergaande lijn die ook als metafoor voor de huidige economische situatie kan worden gezien. De sinusvorm op het vlakke deel staat voor de oppervlakkigheid waarmee de discussie over de recessie momenteel wordt gevoerd. Anderen zien er meer de wekelijkse opiniepeilingen van Maurice de Hond door weerspiegeld.

Ook sprak ik iemand uit de Verenigde Staten die me fijntjes wees op de indianen. Voor indianen heeft het heilige vaak een ronde vorm. Denk hierbij aan de aarde, de zon en de maan. In het boek van John G. Neihardt: Zwarte Eland spreekt, wordt dit goed uit de doeken gedaan. Zwarte Eland was de laatste grote ziener der Oglala-Sioux. Indianen waren grote kenners en gebruikers van de hallucinerende krachten van kruiden en paddo’s, dat werd me wel duidelijk uit dat boek. Het gedenken van het verdrukte en geknechte volk van over zee krijgt hiermee ook een eigen plekje in Purmerend, zo kreeg ik uitgelegd. Het lijkt me een beetje te ver gaan, maar voor goede kunst bestaat er geen grens aan fantasieën.

Purmerend beschikt over ruim zestig kunstwerken in de openbare ruimte. Daar bestaat een route voor die nu aangepast zal moeten worden om dit staaltje van vernuftig functioneel kunstobjectisme ook te kunnen duiden. Het zou mooi zijn als de Mart Stambank naast het stadhuis het beginpunt van die route is en dit object het eindpunt. Daar tussen is natuurlijk een hoogtepunt het vrijend paartje van Hans Bayens op de Kaasmarkt. Menig bezoeker van Purmerend gaat er even naast zitten en laat zich snel even fotograferen als voyeur van dit verliefde in lava-bazaltsteen vereeuwigd paartje.
iamsterdamJa, dat is nog eens wat anders dan al die toeristen die in Amsterdam opgetogen foto’s maken voor de goedkope letters I amsterdam.

Opvallend in dit kader was de discussie onlangs in de commissie Samenleving over het Purmerends Museum. Inhoudelijk werd er nauwelijks iets over de kunst- en culturele waarde van het museum gezegd dat verder kwam dan politieke emotie. Maar misschien is dat het dan ook. Veel geld heeft Purmerend namelijk niet over voor een echt museum begreep ik uit de discussie. Een fundamentele discussie over nut en waarde van dit museum voor Purmerend kwam niet van de grond. Iets wat wel voor het Waterlands Museum plaats heeft gevonden. Het Purmerends Museum blijft zo dan ook, met een klinkende museumnaam, tot in lengte van jaren steken in een oudheidskamer die wordt gerund door gelukkig nog een aantal zeer bezielde vrijwilligers. Gewoonlijk kom ik één keer per jaar in het Purmerends Museum om het Purmerends Plateel te bewonderen. Ook objecten waarin de ronde lijn domineert.

 

Column artikelen