Zo de kop is er af. Het nieuwe jaar barstte in Purmerend los met een spetterend 600 jarig openingsfeest. Op een overvolle Koemarkt lieten de massaal opgekomen Purmerenders zich het uitje goed smaken. Bijna niet voorstelbaar dat zoiets in een bankroete stad nog mogelijk is. Leg maar eens uit aan je buurtgenoten dat de straten in de wijken en de meeste bushaltes niet gestrooid kunnen worden tegen gladheid omdat de portemonnee van de gemeente leeg is. ‘En dat feest dan’, krijg je geheid als antwoord. Ik laat het maar zo, het gemeentelijke geldtekort zal straks wel als een koude douche over de Purmerenders komen. Hopelijk krijgen velen er nog tijdig, voor de gemeenteraadsverkiezingen lucht van, incluis wie dit financieel debacle hebben veroorzaakt.
En het houdt niet op, let op mijn woorden want de gemeente pompt via een garantstelling straks nog eens 24 miljoen in ‘de onuitputtelijke oven’ van de Stadsverwarming. Een gemeente kan nu eenmaal niet failliet gaan, de burgers draaien met zijn allen op voor de schulden, zo nodig regisseert het Rijk dit door middel van de artikel 12 procedure.
Job Cohen noemde zichzelf en zijn stadsbestuur al een verzameling amateurs, wat moet het dan wel in Purmerend voorstellen?
Ik kan dan ook best begrijpen dat de ad-interim burgemeester van Tilburg -Ivo Opstelten- in zijn nieuwjaarstoespraak pleitte voor een halvering van de overheidsbesturen. Hoe minder amateurisme in het overheidsbestuur des te beter, dat moet de achterliggend gedachte bij hem zijn geweest. Minder ministers, minder gedeputeerden, minder wethouders, zou dat nu zo erg zijn voor de kwaliteit van de besluiten en de uitvoering ervan? Dat vroeg Ivo zich hardop af. Ik zou er nog een schepje bovenop willen doen.
Waarom ook niet de tweede kamer halveren in Kamerleden, en Provinciale Statenleden en de Gemeenteraden. Wie de besluitneming en de overige taakuitvoering in die organen aanziet en volgt merkt vanzelf dat er leiders en volgers zijn. Leiders die dan weer met elkaar, dan weer tegenover elkaar de dienst uitmaken. Volgers die braaf stemmen wat hun leider hen opdraagt.
Toevallig weet ik dat een volger in de gemeenteraad, als hij braaf doet wat hem of haar wordt opgedragen, het lang kan uithouden. Duurt die volgzaamheid 12 jaar of langer dan ligt er zelfs een Koninklijke onderscheiding te wachten. Voor de echte leiders kan ik zo’n onderscheiding nog billijken, maar voor de volgers?
Het niet onderscheid durven te maken tussen wie in het overheidsbestuur de lakens professioneel uitdelen en wie als ‘stemvee’ figureren, devalueert op alle niveaus het decoratiestelsel en holt het ook uit. Maar we gaan in meerderheid gewoon door met deze folklore en zijn er als je er ook één krijgen nog trots op ook.
Vandaar dat de uitreiking, op basis van klinkklare prestaties, van de Gouden en Zilveren Purmerende,r als blijk van lokale waardering veel meer mijn waardering oogst. 
Dat het jarenlange boegbeeld van de Stadspartij en daarom ere-lid Elly Vos onlangs de Gouden Purmerender kreeg, spreekt dan ook zeer tot mijn verbeelding.
Elly Vos verliet na 12 jaar raadslidmaatschap de Purmerenders gemeenteraad. Ik zie u denken. Elly kreeg toen toch geen Koninklijke onderscheiding? Precies Elly Vos was ook één van de weinigen die de daad bij het woord voegde en toen aangaf die beker liever aan haar voorbij te laten gaan. Ook toen al zou een Gouden of Zilveren Purmerender zeer op zijn plaats zijn geweest. Maar dan zou het verschil tussen gewone raadsleden en de bijzondere Purmerendse politici direct te zichtbaar geworden zijn. En dat is in ons gelijkgeschakelde Nederland nu eenmaal niet gepast.
Althans dat vinden de volgers.