Het zijn er veel te veel”, weet Arie-Wim Boer, lijsttrekker van Leefbaar Purmerend. Hij heeft ze zelf geteld. De Stadspartij heeft er wel 40, de VVD 35 en het CDA, de SP en de PvdA hebben ieder 30 borden hangen. Terwijl per partij slechts 25 stuks in de stad mogen neerzetten. Zo kopt Dagblad Waterland met de woorden van veldwachter Arie-Wim Boer.
Uren werk heeft veldwachter Boer gehad om de borden van de anderen te tellen en overtredingen van het plakgebod vast te stellen. Door ijzige wind, vorst en sneeuwstormen kortom met het doorstaan van ontberingen, zich bewegend door hetzelfde weer van de Elfstedentocht van 1963, heeft hij zelf de criminele overtredingen van veel partijen vastgesteld. Nu stelt hij zijn telling publiekelijk ten toon en eist HANDHAVING, tot elke prijs door burgemeester Don Bijl. Je kan wel merken dat veldwachter Boer nooit echt actie heeft gevoerd, want dan had hij geweten en er in stilte begrip voor gehad dat actievoerders, en dat zijn zichzelf respecterende politieke partijen bij tijd en wijle soms, de grenzen van wat mag opzoeken. Bovendien geeft dit grensverkennend gedrag van politieke partijen een uniek inkijkje in de geest van de partijleiders. Zijn ze streng in de leer, in die zin dat onder hun bewind de treinen op straffe van… op tijd moeten rijden of kunnen ze als het erop aankomt wel degelijk sociaal intelligent opereren.
Ik moet zeggen ik had daar twijfel over, maar wat ik aan borden anarchie zie vervult me met hoop en trots op de Italiaans aandoende aanpak en instelling van de meeste van onze lokale politici. De partij van veldwachter Boer uiteraard uitgezonderd. Maar die moet de borden nog ophangen dus wie weet aan welke 200 palen straks het portret van veldwachter Ariewim bungelt. Het zou een meesterzet zijn. Alle partijen qua borden gekortwiekt en op onverwachte kosten (boetes) getrakteerd en dan het uit de kast komen van alle borden van Leefbaar Purmerend,. Zie die dan nog maar eens tijdig weg te krijgen!
Ik hoop overigens dat onze burgemeester met verstand opereert en zijn handhavers primair inzet op echte overtredingen die de samenleving schade doen. De burgemeester in de TV serie Swiebertje toonde ook altijd veel verstand bij dit soort zaken als veldwachter Bromsnor weer eens ‘ordnung muss sein’ stond te schreeuwen.
Alle gekheid op een stokje. Kijk je uit het raam dan zie je dat het nog steeds crisis is maar ook dat de bonussen in het bankwezen, vooral in Amerika, weer oplopen. Het zal dus snel ook weer beter gaan met het consumeren door burgers. Veel overheden bezuinigen ondertussen wel als wilden op hun eigen organisatie en maken van de negatieve financiële situatie een win-win situatie. Plotseling kunnen er links en rechts honderden ambtenaren afvloeien.
Natuurlijk weten al die zogenaamd flinke politici wel dat dát goed scoort bij de burgers, vooral in verkiezingstijd. Na de flinkdoenerij en na de verkiezingen weten ze dat het werk toch zal moeten worden gedaan en dus verhogen ze of de (lokale) belastingen of ze huren dure particuliere interim krachten in. Die uiteraard ook, maar later, hun prijs van de gemeentefinanciën vragen. Ik kan u verzekeren dat er inmiddels een diffuus old boys netwerk is waarmee dit goed valt te organiseren.
Als ambtenaar heb ik zelf tientallen jaren trouw de staat gediend en er zelfs in het verleden heel lucratieve aanbiedingen voor laten lopen. Braaf heb ik ook alle georganiseerde acties van de vakbonden voor hoger loon mee helpen slagen. Samen sta je sterk, samen eruit komen dat was de opdracht voor werkgever en werknemers. Totdat ik merkte dat er een steeds ijzigere wind in het ambtenarenapparaat sloop. Niet het dienen van de publieke zaak was drijfveer, maar het eigen gewin. Carrière maken werd een algemeen hoofddoel om meer status, eigenlijk meer loon te verwerven. De publieke zaak werd met medeplichtigheid van even carrièrebeluste politici een middel, het voertuig, om de eigen ‘oneindige’ materiele verlangens te kunnen realiseren. Beoordelingsystemen zijn er zelfs speciaal op ingericht, nam ik waar.
Toen ik merkte dat ik ondertussen braaf dweilde met de kraan open, was mijn keuze snel gemaakt. Het lakeischap heb ik afgeworpen. Ik ben nu te huur voor allerlei moeilijke, financieel zeer lucratieve klussen. Althans moeilijk voor anderen, voor mij een fluitje van een cent. ‘Cashen’ heet dat in ons free riders jargon. Ik betwijfel of Purmerend straks, als er geen capabele wethouders meer zijn te vinden, me voor dat klusje als consultant zelfs nog wel kan betalen. Want in ons old boys netwerk wordt er namelijk al druk over gespeculeerd dat consultants van buiten straks de wethoudersposten zullen gaan bevolken. Het is nu al een snelle groeimarkt voor ons vrije jongens. U leest het kan verkeren!