‘Nu oom dat had je toch ook niet gedacht die laatste ontwikkeling met basisschool De Roos?’ Met deze woorden stormt neef Maarten mijn huis binnen. Hij heeft de vorige column gelezen waarin ik in positieve bewoordingen uiteenzette hoe uit een slecht politiek nummer toch een leerzame oplossing voor een probleem ontstond. Ik maakte neef op mijn stukje hierover attent.
Hij stapt in de actieve politiek op een zeer interessant moment. ‘Organische politiek jongen dat heeft de toekomst, dat voorspel ik je. De complexe politieke omgeving zal de vele middelmatige bestuurders overmeesteren, voordat ze het beseffen is een situatie al uit de hand gelopen. Dat verlangt een nieuwe politieke cultuur bij politici en ambtenaren. Die zullen continue interactief, creatief en flexibel moeten kunnen managen tussen het politieke systeem en de omgeving waarvoor het dient. We zitten in een overgangssituatie dus dat geeft reuring.’
Neef zit nog net binnen de 100 dagen van zijn benoeming tot raadslid in de gemeente Schalieveen. Algemeen worden die 100 dagen gezien als een politieke leerperiode en in die context vind ik dat hij wat aan de ervaringen in Purmerend heeft.
Neef zag hoe de nieuwe wethouder in Purmerend, die ook nog binnen de 100 dagen zit, een nieuw elan gaf aan de verleden week schijnbaar opgeloste problemen met de huisvesting van de bassischool De Roos.
Echter, het een half jaar vooruitschuiven van de opening van die school in afwachting van een verkeersonderzoek stuit op juridische barrières. De school zal open moeten maar op dit moment dus niet in het gebouw aan de Nijlstraat.
De gemeenteraad dacht er vanaf te zijn en het is immers ook nog eens een collegebevoegdheid, maar de wethouder probeert er alles aan te doen om het tot een echte gemeentelijke politieke affaire uit te laten groeien. Eén die gedragen wordt door alle vertegenwoordigende groeperingen.
Het verse gevecht van de wethouder met rationele en irrationele politieke elementen zag neef in de gemeenteraadsvergadering tot een nieuwe climax uitgroeien.
Terwijl neef denkt dat ik in mijn schulp zal kruipen vanwege de onvoorspelbaarheid van de afloop en omdat hij weet dat ik mij erger aan mensen die slimme oplossingen niet weten te bewerkstelligen, begin ik juist steeds meer van de Purmerendse politiek te genieten. Er gebeuren dingen die veel mensen beroeren en de kloof tussen burgers en politiek bestuur lijkt daardoor ineens niet meer te bestaan, zo dicht zit iedereen op elkaar. Er verandert van alles in de Purmerendse politieke cultuur, tja en daarin wordt het kaf van het koren gescheiden. De Purmerendse wethouder werd in het diepe gegooid. Hij haalt zwemmend de overkant of hij wordt door de reddingsbrigade uit het water gehaald om terug te gaan naar af. Een illusie armer maar een ervaring rijker.
Neef kijkt me niet begrijpend aan na deze uiteenzetting. ‘Maar oom het was toch gestuntel van de bovenste plank wat daar werd vertoond?’
‘Nee jongen, dit is nu hogere politiek op het lagere gemeentelijke niveau. Er is van alles in de geesten van de beslissers geforceerd, iedereen snakt nu naar een oplossing en die zal er dus ook komen. Het speelveld is er nu definitief voor geëffend.
Machiavelli zei al dat het van een groot verstand getuigt om op het juiste moment waanzin te veinzen. Ruud Gullit had als wapenspreuk dat als hij niet meer wist wat hij met de bal moest doen hij deze maar aan de tegenstander gaf. Dan zat die er mee om er iets van te maken. In een dergelijk niemandsland zitten we hier nu. Daar kunnen mooie dingen uit voortkomen.
Die dingen die jij gestuntel noemt zijn niet toevallig gebeurt maar volgens mij zo geregisseerd. Eerlijk, ik had deze slimme verdieping in de probleembeheersing niet verwacht, maar er zitten geniale trekjes aan. Ik zag zelfs een oppositioneel raadslid volledig uit het lood geslagen die zichzelf herhaaldelijk Jan met de Korteachternaam noemde.’
‘Nu oom volgens mij zit u behoorlijk uit uw nek te lullen.’ Het politieke jargon begint hij al te pakken te krijgen merk ik. ‘Ik zag politiek gestuntel van een wethouder die door de situatie is overmeesterd en de regie kwijt is geraakt. Dit zal nog een staartje krijgen. Om met uw woorden te spreken, let op mijn woorden!
Een extra raadsvergadering in het zomerreces met als inzet een motie van wantrouwen tegen de wethouder lijkt me een logische volgende stap.’
Ik kijk neef meewarig aan hij is nog niet droog achter zijn politieke oren, de 100 dagen zijn uiteindelijk nog niet voorbij. Dat geldt ook voor de Purmerendse wethouder, maar die neemt de laatste dagen enorme stappen vooruit in het verwerven van de benodigde kennis en ervaring. Hij zal nog met verrassingen komen is mijn overtuiging.
‘Weet je neef wat mijn vader altijd in dit soort situatie zei: let op het springen van de lintwurm!’