Claqueurs

 stadhuis logo 1.jpg

Er waait een frisse liberale wind door het college van Burgemeester en Wethouders van Purmerend. Onder aanvoering van burgemeester Hertog, die een liberaal in de beste tradities van de VVD vertegenwoordigt, worden allerlei bestuurlijke taboes doorbroken. Lang heeft, in het bijzonder de PvdA, de traditionele kleinburgerlijke bestuurscultuur van Purmerendse bestuurders nog weten vast te houden. Totdat dus Fons Hertog kwam. De eerste tekenen dat het wel degelijk uitmaakt of er een echte liberaal de bestuurscultuur bepaalt of een oude stijl figuur of Purmerendse stijl-liberaal, bleek al bij de illegale gemeenteopslag op het voormalige circusterrein. Toen Fons Hertog eenmaal doorhad hoe verkrampt en onbehoorlijk het college van B&W, nu nog vol met traditionele bestuurders oude stijl,  de bewoners en de vragende gemeenteraad behandelde greep hij met verstand in. Met ter plekke uitgebrachte verontschuldigingen, en sluiten van de illegale opslag, haalde hij de kou en het probleem uit de lucht. Fons, een bestuurder die sorry kan zeggen!

Iets dergelijks speelde zich ook af met de Jongeren Ontmoetingsplaats (JOP) in park de Uitvlugt. Welhaast verstandeloos, begreep ik uit een debat in de raadscommissie Samenleving, had wethouder Daan (PvdA) de JOP daar ooit op eigen houtje gesticht, zonder voldoende toezicht en begeleiding. Naast jongerenoverlast, vond ook menig crimineel optreden daar zijn thuisbasis. De goede jongeren moeten door het kapen van hum plek voor andere doeleinden toch wel teleurgesteld zijn. Maar ze klaagden niet. Deze situatie bleek onbeheersbaar voor het gemeentebestuur, omwonenden waren de dupe en werden als ze klaagden door Berent Daan vriendelijk te woord gestaan; hij deed ter plekke zelfs een plas, pakte zijn jas en liet vervolgens de overlast zoals die was.

Om een lang verhaal kort te maken, ook hier greep Fons Hertog op ondubbelzinnige en ook diplomatieke wijze in. Sluiten die handel, maar zo dat Berent Daan niet teveel gezichtsverlies zou leiden. Een beetje zwart plekje op het blazoen van burgemeester Hertog was wel dat hij een brief over de situatie aan de omwonenden tekende die niet klopte met de beleving van omwonenden en raadsleden. Ik denk dat wethouder Daan de brief opstelde en Fons Hertog die in goed vertrouwen tekende, zonder te lezen tussen alle andere tekenhandelingen door. Als het zo is gegaan dan is hij dus in een instinkertje van Berent Daan gelopen. Het één nog het ander blijkt waargemaakt te kunnen worden omdat burgemeester Hertog met enige kwaadheid in zijn stem liet laten weten het dossier – desgevraagd door de Stadspartij –  niet aan de raad tere inzage te willen geven.

Dat Berent Daan slecht tegen zijn politieke verlies kan bleek in de dag voor de rampzalig Koninginnedag. In een commissievergadering dook ineens een tot dan toe onzichtbare inspreker van de wijkkerngroep Purmer Noord op, met enige jongeren onder begeleiding van een ander kerngroeplid. In hun bijdrage staken ze luid de loftrompet over de handelwijze en de kwaliteiten van wethouder Daan. Niet Daan zag het verkeerd maar de omwonenden waren te lastig. De jongeren hadden juist last van de omwonenden was zo’n beetje de strekking van het verhaal. Met wat steekvraagjes, zag ik, peilden enkele raadsleden het kennis en waarheidsgehalte van de beweringen van kerngroep en passerende jongelingen. Daar bleef al snel niet veel van over. Wethouder Berent Daan zag wel dat de raadsleden zijn ‘claqueurs’ door hadden. Snel maar wel enthousiast ogend kapte hij de beraadslaging toen af door deze vrienden van zijn non-beleid te bedanken. Niet zonder te laten weten dat het toch voor niets was. De JOP is ingaande 1 juni gesloten, een nieuwe plek zal worden gezocht. Volgens mij een opmaat voor een nieuwe volksopstand, maar wellicht komt de fanclub van Berent dan opnieuw in het geweer. Ondertussen togen In triomf de begeleidende kerngroepleden en jongeren af  om pas buiten de deuren van de raadszaal te ontdekken dat ze politiek gebruikt waren.

Dorpspolitiek is in Purmerend dus nog steeds mogelijk, dat vind ik wel de charme van het hele gebeuren.

Column artikelen