Even was de ‘ponypletter’ het belangrijkste nieuws. Belangrijker nog dan ons stuntelende kabinet dat van mislukking naar mislukking qua plannen huppelt.
De baanloosheid neemt toe de binnenlandse consumptie daalt. Het binnenlandse bestedingsklimaat in het bijzonder de stimulering daarvan doet aan het beleid van Colijn denken in de vorige eeuw. Hendrikus Colijn stond bekend als de premier die regeerde met de rug naar de toekomst.
Het is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. De export en buitenlandse handel floreren. De betalingsbalans blijft onverminderd een historisch overschot vertonen. De geldhandel op de beurs vertoont ongekende kansen voor hen die met geld geld maken. Des te beter het in deze sectoren gaat des te meer stijgen de lasten voor de Nederlandse burgers.
Economen struikelen over elkaars theorieën om die van henzelf tot de beste voorspelling te kunnen uitroepen. Geen één komt er tot nu toe uit.
Economie is dan ook geen wetenschap. Je kunt het weliswaar studeren maar echt veel nut heeft dat niet. Als het wel een wetenschap was dan zouden economen met hun theorieën voorspellingen moeten kunnen doen. Dat lukt ze dus niet. Zelfs overeenstemming bereiken over het achteraf verklaren hoe de economie zich zo kon ontwikkelen lukt deze hedendaagse astrologen niet.
Versimpeld komt wat er momenteel gebeurt overeen met de beschrijving over de gang van zaken die Karl Marx twee eeuwen geleden op papier liet verschijnen. Vanuit bestudering van gebeurtenissen in ons kapitalistische systeem kwam hij tot de conclusie dat er een soort zich herhalende (economische) kapitalistische kringloop bestaat. Het is nu nog steeds moeilijk om daarover te praten doordat Marx zijn op geschiedkundige feiten beschreven gang van zaken misbruikt en welhaast gecriminaliseerd zag door een vanaf het begin ontsporend communistisch experiment. Maar dit terzijde.
Toen het nieuws over de ponypletter vervaagde was daar gelukkig de dode wolf die langs een weg in de Noordoostpolder werd gevonden. Het zomernieuws drukte opnieuw de dagelijkse politieke realiteit uit onze beleving.
De vraag of de DNA test ondubbelzinnig uitwijst dat het echt een wolf was moet nog bekend worden. Maar als het inderdaad een wolf is (en daar lijkt het voor 98% op) dan is dat uniek als hij in Nederland werd doodgereden. Tevens dat de bever, die in de maag van de dode wolf werd gevonden, ook in Nederland zijn weg terug definitief heeft gevonden. In het kielzog van de wolf affaire is namelijk ook duidelijk geworden dat er bevers zijn in Flevoland. Oostelijk en zuidelijk Flevoland barsten van de bevers. En ook in het Ketelmeer en in de IJssel komen bevers voor. Zo is ineens in de media te lezen.
Van een kennis vernam ik dat al in de 80-e jaren van de vorige eeuw de wolf in de Amsterdamse Waterleidingduinen zou worden teruggeplaatst. Dit om de toen al uitdijende damhertenpopulatie in toom te houden. Voor- en tegenstanders slepen de messen. En op een zaterdag zouden de wolven worden uitgezet.
Een veelkoppige menigte had zich voor de hekken verzameld. Toen bleek dat het niet zomaar een zaterdag was maar eentje die op 1 april viel. De emotie had het gewonnen van de realiteit, zelfs de dagen daarvoor was de narrendatum niet opgevallen. De verzinner van de grap werd met boosheid overladen door degenen die beetgenomen waren. Hij kon nog maar net wegkomen om een soort lynchpartij te ontlopen.
In 2007 was er weer zo’n bericht pal voor april. De Europese Bizon –de Wisent- zou worden uitgezet in de Kennemerduinen. Die grenzen aan de Waterleidingduinen. Velen wisten nog van de grap met de wolven en namen zich voor daar niet in te trappen. En inderdaad gebeurde er op 1 april niets.
Maar tot hun stomme verbazing werden er op 24 april wel degelijk Wisenten uitgezet om kennis en ervaring op te doen met wisenten in de Nederlandse situatie en onderzoek te doen naar hun voedselstrategie zonder bijvoeren en het effect van deze diersoort op het duinlandschap, duindynamiek en duinvegetatie.
Zomernieuws voert ook in deze column de boventoon zoals u merkt!