Terzijdes

pekenveren
Ook Nederland staat in historisch opzicht bekend vanwege zijn stadstaatjescultuur. Lang waren steden belangrijker dan de natie. Pas bij het ontstaan van De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, ook wel ‘De Verenigde Provinciën’, ontstond er iets van één natie. Maar ook toen waren er steden die er lang en nadrukkelijk een eigen status op na hielden.

Nu is er wel één Nederland maar zijn er veel provinciën en evenzoveel economische regio’s. De aan elkaar grenzende Stadsregio’s werken samen alsof er geen provincies bestaan. Dus schaft de regering de Stadsregio’s af. Het dreigden te grote machtscentra te worden. Typisch Nederlands is dat er dan ook een beweging ontstaat die ook een aantal provincies tot een fusie naar één provincie wil dwingen. Flevoland, Utrecht en Noord-Holland, zouden moeten worden verzameld in één grote provincie. Door het samentrekken van de drie oude provincienamen zal deze nieuwe provincie: Flutland gaan heten.

Onze ex burgemeester, nu provinciecommissaris van Flevoland,  Leen Verbeek, ziet deze fusie van provincies niet zitten. Maar burgemeester Jorritsma van Almere juist wel en die heeft haar beste vriendje (Opstelten) in de regering dus die wint. Aangezien de vroegere burgemeester van Purmerend nog steeds en weer vele bijbanen heeft aangeboord zal zijn interesse voor Flevoland en het behoud van een zelfstandig Flevoland snel verdampen. Niet bij de pakken neerzitten en een interessante nieuwe uitdaging heeft Leen Verbeek altijd prioriteit gegeven. Let op mijn woorden, maar dit terzijde.

De Stadsregio worstelt momenteel met een echt politiek probleem. De Stadsregio bulkte tot voor kort in het geld. Zodanig dat het dagelijks bestuur in de tweede helft van elk jaar een rondje potverteren opzette. Geld dat over dreigde te blijven mocht dan worden besteed aan projecten van gemeenten die panklare plannen op de plank hadden liggen en er het eerst bij waren. Zo kwam Purmerend bijvoorbeeld aan zijn vele rotondes, maar ook aan het eenrichtingsverkeer in de Westerstraat. Het inrichten als eenrichtingsverkeer in de Westerstraat is met Stadsregiogelden gedaan. Als de Westerstraat, zoals hij nu weer als tweerichtingsstraat in gebruik is, echt teruggebouwd zou moeten worden, zullen de benodigde gelden daarvoor vanuit de Stadsregio nu niet meer komen. Ik meen me zelfs te herinneren dat terugbetalen van de eerdere subsidie dan niet moet worden uitgesloten. Ook dit dus terzijde.

De strijd tussen de Regering, Amsterdam over de aanbesteding van het openbaar vervoer is door Amsterdam handig in de mik van de zieltogende organisatie van Stadsregio Amsterdam geschoven. Regioraadsleden van Amsterdam hebben regioraadsleden van omliggende gemeenten handig in hun kamp weten te lokken. De Amsterdamse strijd met de regering over het wel moeten maar niet echt willen aanbesteden van het openbaar vervoer is tot de strijd van alle regiogemeenten gemaakt.

De openbaar vervoersconcessies van de omliggende gemeenten zijn zo gezond dat ze flexibel genoeg zijn om de bezuinigingen die de regering erop toepast te kunnen opvangen. De eigen concessie van Amsterdam is dat bij lange na niet. De truc waarmee Amsterdam de regioraadsleden van omliggende gemeenten zoals Purmerend nu heeft gelokt is dat er uit solidariteit een meeropbrengst op het openbaar busvervoer van en naar Amsterdam wordt gecreëerd. Zo is het plan ontstaan om de tarieven met 30% in 2012 te laten stijgen, buslijnen in Purmerend te schrappen en ritten tijdens de zomer te halveren. De bestemde gelden voor infrastructurele aanpassingen worden eveneens daaraan ontrokken en naar Amsterdamse budgetten verplaatst.

Kortom, Purmerenders betalen straks (als de plannen doorgaan) mee aan de Amsterdamse problemen en krijgen er een slechter en duurder openbaar vervoer voor terug. Purmerenders worden extra getroffen, doordat de 30% per km geldt en het onvermijdelijke traject Purmerend-Amsterdam v.v. nu eenmaal veel kilometers telt. De niet-Amsterdamse regioraadsleden zijn, alsof ze getroffen werden door een soort Stockholmsyndroom, in principe meegegaan in deze lastenverzwaring voor o.a. de hardwerkende Purmerenders.

Een paar partijen, met PvdA en D66 voorop, probeerden de tariefsverhoging nog wel te halveren, maar o.a. de voltallige VVD blokkeerde dit. Die zijn zonder meer voor deze lastenverzwaring. De SP was weer eens zo stom om overal tegen te zijn en zo haalde zelfs dit de pijn verzachtende voorstel het met één stem verschil niet. Uiteindelijk stemden alle regioraadsleden voor de kaders waarop nu een beleidsdocument wordt gemaakt. Een minderheid liet aantekenen tegen een tariefsverhoging te zijn. Echte politici hadden juist tegen alle kaders gestemd tenzij de tariefsverlaging niet door- of fors omlaag zou gaan. Maar dit terzijde.

Terug in Purmerend werden de Purmerendse regioraadsleden Dompeling (VVD), Bijl (burgemeester, VVD) Voorbij (D66), Adolfs (PvdA), ter verantwoording geroepen door Stadspartij-raadslid Bert Meulenberg. Hij rekende voor dat Purmerenders met een abonnement tussen de 300 en 400 euro per jaar meer kwijt zullen zijn. Waar was het verzet van de Purmerendse afvaardiging tegen deze krankzinnige lastenverzwaring, vroeg hij zich met zoveel woorden af.

Uiteindelijk werd onder druk van de Stadspartij besloten om er alsnog een echte discussie in de gemeenteraad over te gaan voeren. Dit ter voorbereiding op de definitieve besluitneming over de tariefsverhoging etc. begin december 2011 in de Regioraad. Of het mosterd na de maaltijd is en de Purmerenders zich nu al ernstig gedupeerd mogen voelen, zal later dus nog moeten blijken.

In de tijd van de Stadstaatjes werden de afgevaardigden die gefaald hadden met pek en veren de stad uitgejaagd. In de tijd van de Republiek der Zeven Provinciën werden ze vervangen en soms verbannen. Sommige cultuurfilosofen beweren dat die oude tijden terug zullen komen. Maar dit terzijde.

Column artikelen