In Engeland zag ik enige jaren terug het fenomeen plotseling opduiken. Winkels die geen winkels bleken te zijn. Elke keer dat ik de deurkruk in de hand nam bleek de deur op slot. De winkel was nooit open. Aanvankelijk snapte ik er niets van.
Wel zag ik schermgroot een QR-code prominent op het raam. Doordat ik geen smartphone heb, dit om mezelf een informatie infarct te besparen, heb ik niets aan die code.
Elk jaar dat ik vervolgens Engeland aandeed zag ik meer winkels met ‘fotobehang’ voor de ruiten.
Door wat zoeken en vragen kwam ik erachter dat het hier een nieuw winkelconcept betreft. De zogenaamde ShopJacket.
Er bestaat nog geen goed Nederlands woord voor. Dat hoeft voor mij ook niet. Onze taal zit vol met leenwoorden. Dat zijn woorden die ontleend zijn aan een andere taal. Wacht je lang genoeg dan wordt ook ShopJacket vanzelf niet meer als een leenwoord beschouwd. Zeg nu zelf ‘nepzaak’ kan toch niet tegen ShopJacket op?
Iedereen herkent de betekenis van het leenwoord. Alleen taalfantici maken zich kwaad om deze taalverrijking. Taalpuristen worden deze lieden genoemd, de puristen gebruiken deze aanduiding zelf als een soort geuzenbenaming. Ze gaan er daarbij aan voorbij dat ‘purist’ is ontleend aan het Frans. Daarmee geconfronteerd wordt dikwijls snel overgeschakeld op de veroordeling van de verengelsing van onze taal, dat mag niet.
Dan heb je nog het verraderlijke gebruik van de woorden secretaresse, etaleur, faillissement, acquisiteur en narcotiseur. Dat lijken leenwoorden uit het Frans echter deze woorden bestaan helemaal niet in het Frans. Onze taal is dus een samenraapseltje en dat kan ook niet anders met zoveel buitenland om je heen. Ach als we elkaar maar verstaan. Maar dit terzijde.
Winkelstraten worstelen met het sluiten van winkels door de economische crisis en het verplaatsen van winkelen naar het internet. Zogenaamde ShopJackets zijn een uitkomst. Ze geven door middel van prints die achter de ramen worden geplakt de illusie dat een leegstaand pand nog steeds gebruikt wordt. Zo verloedert het beeld van een winkelstraat niet te veel. De winkel wordt zo internetten en winkelen tegelijk. Het biedt winkeliers tevens de mogelijkheid zich voor te bereiden op het nieuwe winkelen door de combinatie van stenen (winkels) en de cloud (virtuele winkels).
Het kon natuurlijk niet uitblijven dat in het zich snel ontwikkelende Purmerend dit winkelconcept zich ook zou gaan vertonen. Op 23 januari jl opende de wethouder een eerste ShopJacket in de Peperstraat 32. De daar leegstaande winkel kreeg ‘fotobehang’ voor de ramen. Met gangbare OR-codes (geen QX-codes?) wordt contact gelegd met winkeliers die het project ondersteunen, zo wordt gemeld.
Het is de ambitie om meerdere leegstaande winkelpanden in Purmerend te voorzien van thematische ShopJackets en op deze manier winkelleegstand tegen te gaan. De wethouder toonde zich optimistisch over deze gesloten winkel(?). “In Purmerend staan steeds minder winkelpanden leeg. Dat is een luxe probleem. Maar er zijn nog steeds veel leegstaande panden,” aldus de wethouder.
Een rare tegenstrijdige opmerking van de wethouder, zowel feitelijk, qua ontwikkeling en qua het nieuwe winkelconcept. ShopJacket is namelijk een bedachte decoratie om winkelleegstand achter te verstoppen. Des te meer ShopJackets des te groter het achterliggende probleem. De toenemende winkelleegstand is niet te stoppen, de ShopJackets dus ook niet. En volgens mij weet de wethouder dat best. Maar hoop doet leven, zullen we maar denken.
In een visioen zie ik het al voor me, winkelstraten vol met gesloten winkels en plakplaatjes op de ruiten en natuurlijk QX-codes of QR-codes. ‘Gezellig winkelen’ met je smartphone of tablet in je hand. Dat zal de trend worden zo voorspel ik nu al. Geef mijn portie maar aan fikkie (zo heet toevallig ook de hond van een lid van de brandweer), ik mijd nu al de Peperstraat.