Een opwindend weekje de afgelopen week voor de Purmerendse gemeenteraad.
Eerst was daar de woensdag met de behandeling van de Kadernota. Het moment waarop de contouren door de gemeenteraad worden bepaald voor de dit jaar later vast te stellen begroting. Uit betrouwbare bron kan ik u vertellen dat wat er die woensdag al vergaderend werd afgehandeld het puntje van de ijsberg was van al het ‘papier’ dat veelal digitaal heen en weer werd geschoven waardoor beslissingen konden worden genomen. Raadsleden en hun assistenten maakten overuren en vergeleken met mijn adviestarief voor een habbekrats.
Op de valreep hoorde ik dat al dat werk in het najaar over zal moeten, omdat de regering vindt dat ze 6 miljard moet bezuinigen in 2014. Een vriendje uit het Haagse verteld me namelijk dat een derde van die bezuinigingen voor 2014 uit lastenverzwaringen (belastingverhoging bijv.) zullen bestaan, tweederde zullen daadwerkelijk bezuinigingen zijn op de uitgaven. Maar dit terzijde.
Mijn veronderstelling is wel dat college en gemeenteraadsleden er op het laatste moment achter kwamen dat het meeste waar ze zo hard voor hadden gewerkt en thans over besloten in de komende maanden in het luchtledige zal verdwijnen.
Anders kan ik niet verklaren dat de behandeling van al deze noeste college- en raadsarbeid zo onbegrijpelijk en onnavolgbaar voor de burgers werd behandeld. In hoog tempo werd er nog voor het avondeten een groot aantal voor de kijker ‘gecodeerde’ besluiten genomen. Een heel geheimzinnige code dat wel. Bestaand uit een samenstel van nummers en hier en daar een trefwoord. Zo, onherkenbaar versleuteld kwam een punt in stemming.
De dames en heren die erover besloten toonden een hoge mate van zelfverzekerdheid waarover ze stemden, die zijn daar dan ook speciaal op ingezworen.
Ik heb nog op de teletekst knop gedrukt om te kijken of er ergens voor de kijker verklarende tekst was, maar helaas.
Later realiseerde ik me dus dat het allemaal onderdeel van een show moet zijn geweest om het onbegrijpelijke voor de burger in het najaar – als de bezuinigingen van regeringswege nieuwe gaten slaan- lokaal alles in het niets te kunnen laten verdwijnen.
De donderdag na de Kadernota werd het nog spannender. De verhuizing van Cultuurhuis Wherelant naar de Van IJsendijkstraat kwam in een extra raadsvergadering aan de orde.
Een proces dat als ik het goed begreep nog voor 2010 begon.
Op het laatste moment zijn er pakken papier met informatie over de tafel van de gemeenteraadsleden gegaan. Vaak betrof het materiaal dat al eerder ter beschikking was gesteld. Maar nu net anders gerubriceerd of in een andere volgorde gepresenteerd. Het psychologische spel met emotie en het korte termijn geheugen had als inzet of het Cultuurhuis wel met onwelgevoeglijke dwangmiddelen door het college is bestookt om te verhuizen of niet?
Ik kreeg de indruk dat het eigenlijk bij veel raadsleden niet ging om de inhoud van al hetgeen over de daadwerkelijke verhuizing werd voorgesteld. De woordvoerder van Leefbaar Purmerend liet aan het slot dan ook weten dat wat hem betreft er thans gewoon kon worden besloten. Later moet een evaluatie dan maar uitwijzen waar het in de besluitvorming eigenlijk beter had gekund, zo voegde hij er aan toe.
‘Er van leren en verbeteren’, dat waren de kernwoorden van Arie Wim Boer. Ook vond hij het moment gekomen om tot de orde van de dag over te gaan en Purmerend ‘weer’ op een fatsoenlijke wijze te besturen.
Zijn bijdrage ging tevens in op de verbale en non verbale wijze die woordvoerders van andere oppositiepartijen gebruikten. Die waren volgens hem niet met inhoud bezig maar uit op politieke consequenties.
Naïef als ik ben dacht ik nog dat die woorden en blikken van woede en onverholen haat die hij tijdens deze mededelingen kreeg goed werden gespeeld door onze politici. Vergeleken met de beroepspolitici blijven het toch liefhebbers om het op zijn Belgisch te zeggen en dan is zulk professioneel spel toch knap.
Maar vandaag lees ik in een artikel in Dagblad Waterland: ‘Kop van wethouder Roald Helm zit er nog stevig op.’
Wethouder Helm was dus degene die werkelijk zodanig in moeilijkheden zou moeten worden gebracht dat hij er politieke consequenties uit zou moeten trekken.
Dat heb ik eerlijk gezegd geen moment in het vizier gehad.
Uit het artikel maak ik ook op dat de verbale en non verbale technieken dus helemaal niet gespeeld werden maar pure realiteit waren. De heer Boer ziet het toch scherper dan ik. Jammer weer een illusie minder.