Ik ben in Amsterdam opgegroeid met de herinnering aan de aan brugleuningen gebonden verkiezingsborden. Eén is me altijd bijgebleven, die van de CPN: ‘Hogere lonen, Lagere lasten’. Kort, bondig, rode letters.
Voor de huidige generatie, de Communistische Partij Nederland bestaat niet meer en is opgegaan In GroenLinks. Af en toe merk je dat nog als er naast iets progressiefs ook een traditioneel linksig geluid klinkt.
Ja, er is een kenmerkend verschil tussen Progressieve Politiek en Linkse Politiek. Vaak denk ik dat ze de begrippen expres door elkaar gooien om de burgers zand in de ogen te strooien, maar dat zal liggen aan mijn overgevoeligheid voor mooie praatjes.
Het verschil tussen Progressief en Links wordt uitstekend uitgelegd in het nieuwe boek van Geert van Istendael: De grote verkilling.
Het leidt tot een te grote afdwaling van de kern van deze column om daar verder op in te gaan, open daarom voor de uitleg hierover deze link of nog beter lees het boek.
Terug naar de CPN. Hun voorlieden waren goede sprekers en konden de slogan ‘hogere lonen lagere lasten’ aanstekelijk verwerken in hun verkiezings toespraken. Als kind snapte ik er toen nog niet veel van, maar bijblijven deden me de woorden wel en de geestdrift waarmee ze werden uitgesproken.
En zie daar, een paar dagen terug was de slogan er weer. Hoewel ….. half.
Onze staatsman Rutte pleitte hardgrondig voor hogere lonen. In nette VVD bewoordingen riep hij de bedrijven op hun tegen de plint klotsende bedrijfswinsten in de zakken van de werknemers terecht te laten komen en niet in die van de topmannen. Of ik oud CPN topman Marcus Bakker hoorde, ik kon mijn oren niet geloven.
Tja, en waar het helaas stokte was de oproep naar lagere lasten en daar was dan ook meteen het verschil met Marcus Bakker.
Algemeen is er overeenstemming over dat de grootste lastenaanjager de achtereenvolgende Rutte kabinetten zijn. Met handjeklap tussen partij topmannen met ‘verschillende ideologische achtergrond ‘ zijn de lasten voor burgers verzwaard.
Denk hierbij aan de doorgeslagen privatiseringen en verzelfstandigingen, waardoor diensten kostendekkend en winstgevend werden gemaakt. Zaken die tot voor kort tot het vanzelfsprekende sociale arrangement van onze maatschappij behoorden, zijn dat ineens niet meer. Momenteel liggen de pensioenen weer onder vuur het recente akkoord zal nog ‘onverwachte‘ dramatische wendingen krijgen, maar dit terzijde.
Recent te noemen is ook de BTW verhoging, de energiebelasting en de aangekondigde klimaatkosten en niet in het minst de door het overdragen van allerlei zorgtaken naar gemeenten, de tekorten op gemeentebegrotingen. Dit doordat het Rijk verzuimt heeft daarvoor de nodige financiering mee te geven. In Purmerend leidt een inwonervriendelijk sober onroerend zaak beleid zelfs tot een Rijksboete van een 0,5 miljoen euro. Je verzint het niet…..
De ‘winst’ blijft grotendeels achter in het begrotingsoverschot, inmiddels het spaarpotje van het Rijk. ‘Dit begrotingsoverschot klotst tegen de stenen van het Binnenhof om het maar eens met Rutte te zeggen’.
En klotsen doet het. Nederland boekte vorig jaar een overschot op de staatsbegroting van 11,3 miljard euro, ofwel 1,5 procent van het bruto binnenlands product (bbp). In Duitsland is het overschot zelfs 3 procent. De Nederlandse en Duitse begrotingsoverschotten zijn buitensporig en moeten worden aangepakt. Dat zei IMF-topvrouw Christine Lagarde in Luxemburg na haar presentatie aan de Eurogroep van de jaarlijkse rapportage van de VN-organisatie over de eurozone. Volgens Lagarde moeten landen die ruim in de slappe was zitten zoals Nederland en Duitsland meer ‘in hoge kwaliteit investeren’.
Ook de Europese Commissie heeft kritiek op het Nederlandse begrotingsoverschot. Ze spoorde Den Haag in februari nog aan meer te investeren in niet alleen tastbare zaken maar ook bijvoorbeeld in intellectueel eigendom en onderzoek en ontwikkeling. We zouden veel meer moeten investeren. In onze zorg, onderwijs, in onze wegen en dijken.
Dus naast lastenverlaging kan er ook aan de kwaliteit van de samenleving wel het nodige worden verbeterd. Het geld is er.
Mark Rutte en de andere politieke topmannen weten best dat ze de lasten schijnbaar verlagen (inkomensbelasting) maar om ons onduidelijke redenen feitelijk verhogen en het overschot potverteren. De topmannen van het bedrijfsleven doen dat op hun manier ook, het is maar net waar je het geld vandaan haalt en wegstopt.
Marcus Bakker zou over de woorden van Mark Rutte zeggen: “De tranen die men nu vergiet, komen van de uien die men zelf gesneden heeft.”
Afbeelding: Stadspartij