HomeNieuwsColumnHerfstmijmeringen

Herfstmijmeringen

Het duurde even maar ineens overvalt het me… het herfstlicht. Lage bleke zonnestralen werpen lange schaduwen door de dagenlange ochtendnevel, die zelfs even leek overdag niet over te zullen gaan. Ineens vielen me ook de talloze kleine spinnenwebben op bij het buitenzetten van de grijze vuilnisbak. Niet in het minst omdat een web zich als een zijden doek om mijn hoofd drapeerde. Al  enige maanden werden de dagen steeds iets korter en de zon zakt in een lagere baan aan de hemel.  De biologische dag werd schijnbaar -maar kort- onderbroken door de start van de wintertijd.

Nu de herfst van mijn leven is aangebroken en ik toch nog vrij plotseling met de titel opa wordt aangesproken, doet de bestuurlijke en emotionele drukte mij steeds minder.
Voor de nieuwe generatie is er veel om zich over op te winden. Zelf betrap ik me er steeds meer op herhalingen te zien uit een nog niet eens ver verleden.

Herhalingen
Niets nieuws onder de zon, hoor je me dan ook vaak zeggen als er weer wat op te merken valt. Massale vlucht en landverhuizing uit gewelddadige gebieden, de angst voor aantasting van de eigen cultuur -heft Nederland zich op als we zo doorgaan-; het wederom plunderen van de pensioenkassen door de regering om nu mooi weer te kunnen spelen met salarisverhoging die later en bij nu-gepensioneerden weer wordt teruggepakt; het ene bestuurlijke debacle met een miljoenenstrop na het andere komt uit met goed beschouwd jas-plas-was resultaten en dus over enige tijd herhalingen; frauderende voorbeeldfiguren incluis -dat is nieuw- bedrijfsleidingen die daarbij hypermoderne technologie gebruiken; onverklaarbare ongelukken met luchtschepen die de ramp met de Titanic tot stoffige geschiedenis maken; partijen die bij elkaar kruipen om deviante nieuwkomers te kapittelen en buiten te sluiten. Daarbij de bescherming van de democratie, als ware het een nieuwe en selectieve religie, centraal stellend. Ik zie het willekeurige rijtje Domela Nieuwenhuis (anarchisme), Troelstra (socialisme), Bakker (communisme) , Fortuyn (fortuynisme), Janmaat (centruumdemocraat) en Wilders (neo-centrumdemocraat) en vraag me niet echt meer af hoe het kan dat ze op dit vlak iets gemeen hebben. En besef dat zelfs het formuleren van deze zin gevaarlijk kan zijn in een tijd dat wordt beweerd dat de Gutmensch uitmaakt wat goed en fout is. Maar dit terzijde.

Gutmensch
Des te meer de tijd voortschreed en ik bij allerlei gelegenheden en recepties werd uitgenodigd en zo steeds lieden van die paar honderd machtigste en mensen van Nederland in elkaars gezelschap ontwaarde, sloeg ooit de eerste twijfel over het werkelijk bestaan van ‘de Gutmensch’ toe. Waarom begin ik daar nu pas over na te denken? Had ik er ook bij kunnen horen? Als kersverse opa mijmer ik er over wat ik in het verleden ‘beter’ had kunnen doen. Ben ik misschien te lang te principieel? Onkreukbaar op het persoonlijke vlak, te lang niet omkoopbaar? Niet uit op eigenbelang maar op veronderstelt gezamenlijk belang? Te weinig ambitie om het persoonlijk verder te brengen, snel tevreden met rustgevende resultaten? Zonder doel voortgaand, wel met de visie: rotzooi maar wat aan maar blijf correct, het maakt op een mensenleven toch niet uit. We zullen achteraf wel zien waar het toe leidt. Achteraf wordt toch altijd uitgemaakt wat goed en fout was en op dit moment is. Maar dat is filosofenpraat.

Buurman
Buurman, die altijd als een soort Malle Pietje zijn leven inricht, denkt zo helemaal niet. Zijn florerende handel in door belastingverschillen goedkopere Duitse goederen heeft hij voor goed geld overgedaan aan een schimmig internetbedrijf. Die de negotie nu zelfs internationaal uitbreidt.
Onzichtbaar en in het kielzog van de door onze koning geleide handelsmissie naar China, sloeg dit bedrijf zijn slag. Alsof het een ouderwets VOC bedrijf is zo haalde dit bedrijf de handelsbetrekkingen met China aan, sloot samenwerkingsovereenkomsten en haalde de handelsbuit binnen. Dus zonder scrupules en niet bemoeien met mensenrechten. Zo doe je echte zaken. Erst kommt das Fressen und dan die Moral . Wie niet te eten heeft die heeft weinig aan het vrije woord. Dat hebben ze in China heel goed door en is de ware kracht waarop bij ons de VOC-geest stoelt.

Mensenrechten zijn in het westen ook niet vanzelf gekomen, pas nadat veel alledaagsere bedreigingen voor het leven waren weggenomen kwam er plaats voor. En dat is nog niet zo heel lang geleden en het pantser eromheen bij ons is lang niet zo dik als de doorsnee westerse mens denkt.

Tja herfst, tijd voor mijmeringen.

Column artikelen