Afgelopen donderdag was het weer zover. De gemeentepolitieke soapserie op TV ging na de vakantie van start. De raadscommissie Samenleving kende twee spannende momenten. Het ene moment was toe de participatiebanen aan de orde kwamen. Een jeugdige inspreker – Martijn Bakker- was net zijn participatiebaan bij de werkvoorzieningschap Baanstede kwijtgeraakt. Zoals hij het vertelde was hij daar net bezig van het slechte pad op het goede pad terug te komen. Van de één op de andere dag, werd hem verteld dat zijn komst niet langer gewenst was. Ik geloof hem op zijn woorden dat dit zo ging. Er moet nu eenmaal ergens geoefend worden met de aanstormende nieuw rechtse werkgeversaanpak van arbeiders.
Boeiend was wat de commissieleden er verder van maakten, onnavolgbaar voor de doorsnee burger. Ik hoorde in eerste termijn dat de SP gelukkig is met deze voorgestelde generale aanpak van het probleem, inclusief dus het afschrijven van kanslozen. Ik snapte er dus weer eens niets van. Vooral niet toen de SP woordvoerder in tweede termijn plotseling in het geweer kwam tegen het verdwijnen van specifieke participatiebanen. Aan wie moet je nu nog houvast hebben als kansloze werkzoekende? En verder schoot de noodkreet van Martijn Bakker verder aan alles en iedereen voorbij.
Het tweede spannende moment was toen de dr Maatsbank aan de orde kwam. SP, Trots op Nederland en VVD woordvoerders schoten naar de microfoon. Hun gretigheid wekte bij mij het vermoeden dat ze er eens even een lekker spektakelstukje van zouden willen maken. Uit betrouwbare bron had ik al vernomen dat het gaat om het herplaatsen van een door verloedering verdwenen monumentale bank, ooit ontworpen door de wereldwijd bekende Purmerender en historische figuur Mart Stam. Het college wil een replica van deze bank tegenover het voormalige woonhuis van Mart Stam aan de Nieuwegracht plaatsen. De gegoede burgerij aldaar loopt er tegen te hoop, die vreest overlast vooral van hangjongeren op die plek. En zoals dat gaat, in het gelukkig nog dorpse Purmerend, worden de politici er aan de haren bijgesleept om zich voor hun ‘not in my back yard’ (nimby) belang sterk te maken. Hangjongeren had je vroeger ook al, zelfs toen bij de dr Maatsbank. Zie foto bovenaan.
Helaas kwam er van dit spektakelstukje niets terecht. Het is een zaak des colleges en de communicatie over het welles-nietes plaatsen van de bank is op dit moment in procedure met de burgers, liet de voorzitter uiteindelijk weten. In november is het duidelijk welke kant het opgaat. Dus stelde Stadspartij wethouder Roald Helm voor om hierover in de commissie Samenleving van November in informatieve zin van gedachten te wisselen. De woordvoerders van SP, Trots op Nederland en VVD zagen al hun voorvuurwerk in één veeg wegvloeien. Maar knarsetandend moesten zij zich bij de normale gang van zaken neerleggen. Jammer want ik zie graag dat de dr Maatsbank niet op de Nieuwegracht komt maar zo snel mogelijk tegenover mijn huis. Ik heb me er al voor gemeld! Daar is nu 
één van die vele verloederde groenplekken die uitstekend hiervoor geschikt zijn. Net zoals ik hoop dat de gemeente Amsterdam, als de PVVD het ook daar definitief voor het zeggen heeft, met het standbeeld van Domela Nieuwenhuis gaat leuren. Dat beeld kan dan ook mooi in het groen bij mij in de buurt met pensioen. Trots zou ik zijn op zulke tastbare zaken uit het verleden in mijn voortuin.
Maar ja ik heb nu eenmaal meer cultuurhistorisch gevoel voor historisch belangwekkende dingen dan de doorsnee gegoede burger. Waar kan die zijn kennis er nog over bijspijkeren?
Moet er een soort inburgeringcursus komen voor iedereen, zodat Nederlanders straks niet alleen die ‘losers’ van de VOC als hun vermeende helden kunnen noemen?
Mart Stam en Domela Nieuwenhuis maakten bijvoorbeeld een tegengestelde ontwikkeling door.
Domela legde de lange weg af van Christen tot Anarchist, Mart werd van Communist Rooms Katholiek.
Welke gegoede burgers in Purmerend, waaronder zij die zich met politiek bezig houden, weten zo’n feit. Dergelijke individuele ontwikkelingen die in de periode 1850-1950 legio plaatsvonden, kunnen natuurlijk niet los worden gezien van de tumultueuze jonge geschiedenis van de afgelopen eeuwen. Wie beseft dat in de tijd van Geer en Goor nu nog
Mart Stam ging ook nog eens met zijn ontwerp verder. Van een dr Maatsbank naar de wereldberoemde Mart Stam stoel; beiden uit 1926. Daar zit u misschien, zonder het te weten, nu wel op terwijl u dit stukje leest.