Dat blijkt uit het eerste kwartaalbericht van 2011 over het Continu Onderzoek Burgerperspectieven (COB onderdeel van het Sociaal Cultureel Planbureau) dat op 30 maart verscheen:
- Het optimisme over Nederland bij de burger stijgt van 26% naar 32%
- Politiek is vaker de bron van positieve verwachtingen
- De kloof tussen arm en rijk wordt vaker genoemd als probleem
- En over de Eurocrisis: ‘We zitten nu eenmaal in die club’
Voor het eerst sinds het begin van de metingen in 2008 zien meer mensen het de goede kant op gaan met Nederland. De belangrijkste redenen hiervoor zijn de hoop en de verwachting dat de nieuwe regering het tij ten goede zal keren.
Het toegenomen optimisme komt dus in het bijzonder voort uit positieve verwachtingen van het nieuwe kabinet. Het onderzoek wordt overigens speciaal uitgevoerd voor het kabinet. Een -zogenaamd- objectief landelijk beeld levert dat dus op. Tot en met het vierde kwartaal van 2010 vond steevast slechts een kwart van de ondervraagden het meer de goede dan de verkeerde kant op gaan met Nederland. “Leve ons kabinet,” zal de argeloze burger nu concluderen. “Die fikst het toch maar mooi.”
Opmerkelijk is het ook dat er tegelijkertijd juist een rapport over het vierde kwartaal van 2010 verschijnt, maar nu over Purmerend. Daaruit blijkt dat het Purmerendse objectieve beeld niet veel meer verschilt van het gemeten vierde kwartaal 2010 landelijk.
In de vijfde Monitor Kredietcrisis aan het eind van 2010 staat samenvattend het volgende. Landelijk groeit de economie weer na een krimp in 2009. Echter in Purmerend zijn er ontwikkelingen die om aandacht vragen:
- Hoewel het aantal oprichtingen van bedrijven groter is dan het aantal opheffingen is het positieve saldo (sinds de meting startte) in de loop van 2010 geringer geworden.
- Het aantal werkzoekenden zonder werk (werkloosheid) is tegen de landelijke ontwikkeling in in de tweede helft van 2010 met 400 gestegen en bevindt zich nu op het landelijk gemiddelde.
- De jeugdwerkloosheid is wel gedaald en is gunstiger dan het landelijk gemiddelde.
- Het aantal uitkeringen WWB en WIJ stijgt. Dit is ook landelijk het geval. In Purmerend is de stijging minder dan landelijk gemiddeld en ook het percentage van de bevolking dat een uitkering krijgt ligt beneden het landelijk gemiddelde.
- Bouwprojecten worden uitgesteld, waardoor ook de legesopbrengsten minder zijn dan geraamd.
- Het aantal aanmaningen en dwangbevelen neemt toe.
Als we nu eens het Sociaal Cultureel Planbureau vragen om speciaal in Purmerend, ook voor het kabinet, de zesde Monitor Kredietcrisis te maken. Die over het eerste kwartaal van 2011, inclusief de burgertevredenheid met het lokale bestuur. Zou dan het negatieve economische tij in Purmerend ook ineens zijn gekeerd?
De Purmerendse meting van nu is gebaseerd op harde cijfers, feiten dus. De recente meting voor het kabinet is gegrondvest op de mening onder het volk. Geen wetenschappelijk hard feit dus, maar politiek wel bruikbaar.
Economie is nu eenmaal toegepaste massapsychologie. Economen worden al als de astrologen van de moderne tijd gezien. Alle positieve berichten in die zin tellen, juist zelfs als deze nergens met feiten kunnen worden gestaafd. Dan kunnen deze ontbrekende feiten dus ook niet worden tegengesproken.
Stoppen dus met al dat feitelijk gemeet, gewoon vragen wat de burger in de straat ervan vindt. Fact for free policy, dat is de politieke trend van heden, herhaal ik nog maar eens. De logica erachter is van het simpele niveau:
‘Ik pas in mijn jas. Mijn jas past in mijn tas. Dus ik pas in mijn tas! ‘ En de zich intellectueel met de ‘Linda’ lezend en naar haar kijkende ontwikkelende burger wentelt zich in Gooise tevredenheid.
De prijzen in de supermarkt zijn de afgelopen maanden flink omhoog gegaan. Vooral voor verse artikelen als aardappelen en vlees moesten klanten dieper in de buidel tasten. Dit lees ik net in de zoals altijd weer betrouwbare Telegraaf. De huizenprijzen in Amsterdam dalen sterk en toch wordt niet gekocht. ‘De klant wil wel, maar het geld ontbreekt’, zo laat een woordvoerder namens de makelaars weten. Ondertussen neemt de woningnood in onze regionen hand over hand toe. De armoede lijkt wel toe te nemen als ik de laatste discussie over de eigen bijdrage WMO en de hoogoplopende emoties van de woordvoerders erover volg. Die slechte berichten hebben de mening van de doorsnee burgers niet bereikt. Zeker omdat deze al die ingewikkelde vragenlijsten van diverse onderzoeksbureaus aan het invullen is denk ik, althans dat is nu even mijn mening. Morgen weer een dag met andere ideeën!