De Wet dwangsom wijzigt de Algemene wet bestuursrecht. De nieuwe dwangsomregeling regelt dat een aanvrager een bestuursorgaan in gebreke kan stellen als dat orgaan niet tijdig beslist op een aanvraag of een bezwaarschrift. Volgt er twee weken na ingebrekestelling geen beschikking, dan verbeurt het bestuursorgaan automatisch een dwangsom.
Omdat een redelijk haalbare beslistermijn van groot belang is bij het voorkomen van de dwangsommen is het voor bestuursorganen belangrijk om zeker te weten dat daar een ‘veilige’ beslistermijn voor staat.
Termijnen die in de wet zijn vastgelegd moet de gemeente volgen. Termijnen die de gemeente zelf bepaalt kunnen worden aangepast indien nodig. De termijnen in de gemeentelijke verordeningen zijn termijnen die de gemeenteraad bepaalt en dus kan aanpassen. De enige voorwaarde die voor zo’n beslistermijn geldt is dat deze redelijk en billijk moet zijn.
De aanvragen volgens de Algemene plaatselijk verordening kennen een beslistermijn van 8 weken, met uitzondering voor het aanvragen van een seksinrichting. Met het oog op de Wet dwangsom wilde het college ook de beslistermijn van (grootschalige) evenementen oprekken van 8 naar 12 weken.
Het argument van de gemeente was dat een aanvraag voor een evenement vaak incompleet wordt ingediend. De Stadspartij kon die argumentatie niet volgen omdat er dan sprake is van een niet ontvankelijke aanvraag en de beslistermijn in zo’n geval helemaal niet gaat lopen. Als het voorstel was aangenomen dan zag het er volgens de Stadspartij meer naar uit dat het college dan de volle 12 weken in alle gevallen zou gaan hanteren. Daarmee zouden goede aanvragen de dupe worden van de rommelig ingediende aanvragen.
De argumentatie van het college was naar de mening van een meerderheid van de gemeenteraad zo zwak dat een voorstel van de Stadspartij om de termijn op 8 weken te houden werd aangenomen.